از کنسول و دیگر شیاطین

[Ghorbanpour]

به جرئت میتوان گفت که گیم تنها صنعتی است که طی پنجاه سال چنین پیشرفت شگرفتی را تجربه کرده و روزانه شاهد معجزه های جدیدی از سوی این صنعت هستیم. شاید عجیب و غیرقابل باور باشد اما میزان پولی که در این صنعت نوپا رد و بدل میشود با صنعت نفت برابری میکند. برای آنکه بتوان ملموس تر به موضوع نگاه کرد کافی است با کسانی که در دوران کودکی با گیم بوی سرگرم میشدند هم نشین شوید، متوجه میشوید که عملا سرگذشت گیمریشان با تجربه مرد جاودانه ای که از فیلم های "ادوارد مایبریج" تا "جیمز کامرون" سینما را دنبال کرده تفاوت چندانی ندارد.



هرساله پس از آنکه صنعت گیم جهش بزرگی میکند - که درواقع مشمول تغییر و ارتقاع کنسول های بازی میشود - آنرا تغییر نسل مینامند. و خب حتما همگی اطلاع دارید که همینک ما در بازه زمانی یک تغییر نسل هستیم، شاید یکی از مهم ترین هایش.
نسل هفتم یکی از رضایت بخش ترین و طولانی ترین دوره های تاریخ بازی های رایانه ای بود. حالا میخواهیم ببینیم آیا نسل هشتم هم میتواند به موفقیت نسل هفتم برسد؟

نگاهی به کنسول های نسل هفتم

در سال 2004، دومین کنسول گیم سونی یعنی پلی استیشن 2 به اوج موفقیت خود رسیده بود به شکلی که متخصصین تخمین زده بودند که در چند سال آتی تمام خانواده ها حداقل صاحب یک پلی استیشن 2 خواهند بود. دیگر کنسول های گیم نظیر ایکس باکس حتی در فکر رقابت با آن نبودند. اما در سال 2005، در کمال ناباوری مایکروسافت از کنسول جدید خود رونمایی کرد... ایکس باکس 360.
همگی شوکه شده بودند. کنسول قدرتمندی ناگهان راهی بازار شده بود که هیچ کس حتی خوابش را هم نمیدید. فقط واحد پردازشی گرافیکی اش برای خیره کردن دیگران کافی بود. مایکروسافت همچون ادیپ بود که همه در خیال باطل، می اندیشیدند که دیگر این کودک طرد شده بزودی از پا درخواهد آمد اما دریغ ازان که طی این مدت تبدیل به پهلوانی بی همتا شده هست.



در سال 2006، سونی و نینتندو نیز از کنسول های نسل هشتمی خود رونمایی کردند اما به هیچ وجه (بیشتر سونی مد نظر است) نتوانستند با موفقیت مایکروسافت کار خود را در این نسل آغاز کنند. گویی پس از دوران پادشاهی و راحتی بلاخره سونی برای خود رقیبی جدی تراشیده است.
پس از این ماجرا رقابت شدیدی بین دو کمپانی در گرفت. هرکدام برای خودشان برتری ای برای فروش بیشتر میساختند و به فکر ایده بعدی میرفتند.
در امتداد این رقابت ها، شبکه ایکس باکس لایو با موفقیت چشم گیری روبرو شد که سونی هم به تقلید ازان شبکه پی اس ان را راه اندازی کرد.
و همچنان آتش این جنگ ادامه داشت با این حال در اکثر اوقات برگ برنده همراه با مایکروسافت بود. سیستم "مو" مایکروسافت جذاب بود و طرفدار خودش را داشت. اما مایکروسافت برای رقابت با آن دست به ساخت چیزی زد که تا مدت های مدید همه را حیرت زده و متعجب کرده بود... کینکت.
از قدیم یکی از رویاهای گیمرها این بود که بتوانند خودشان داخل بازی ها قرار دهند. و خب کینکت آنرا به حقیقت تبدیل کرد، دوربین کوچکی که با آن میتوانستید داخل بازیهای رایانه ای غرق شوید.



کینکت نه تنها نظر گیمرهارا به خود جلب کرد بلکه باعث شد بسیاری از خانواده ها، کودکان و کسانی که اصلا با گیم سرو کار ندارند به خریدن ایکس باکس 360 روی آورند. اما کینکت بعد از خوابیدن هیاهو ها آنقدر ها هم رضایت بخش بنظر نمیرسید. گویی یک مدل اولیه برای ساخت نسخه اصلی است. و خب در کمال تعجب واقعا هم همچین چیزی بود. کینکت در اصل برنامه  قدرتمندی بود که مایکروسافت برای نسل بعدی داشت...
ولی خب همان طور که گفتم این نسل یکی از رضایت بخش ترین و طولانی ترین (قریب بر 10 سال این نسل دوام آورد) نسل های بازی های رایانه ای بود و این جنگ سخت بین کنسول ها، به نفع مصرف کنندگان تمام شد.

نگاهی به کنسول های نسل هشتم

 در سال 2013 ، اولین کنسول نسل هشتمی طی کنفرانسی توسط مایکروسافت رونمایی شد. انتظارات از اکس باکس وان - که نام عجیبش همه را متعجب کرده بود - بسیار بالا بود با اینحال مایکروسافت نتوانست به اندازه کافی برای مخاطبین قدرتمند جلوه کند. مانور اصلی کنفرانس بر روی امکانات فراوان ایکس باکس لایو و قدرت کنیکتش بود اگر بخواهیم خلاصه بگوییم قطعا نظر خانواده های امریکایی را جلب کرد اما نه گیمر های  پرو. دو حرکت بسیار منفی مایکروسافت که باعث شد همان اول کار از رقیب خود جا بماند عرضه ایکس باکس وان همراه با کینکت اجباری (؟!) و اتصال مداوم و بی انتخاب دستگاه به اینترنت بود که خوشبختانه بعد از چندین ماه از خر شیطان پایین آمد و از گزینه دوم چشم پوشی کرد. همچنین درحال کار بر روی عرضه کنسول های تنها و بدون کینکت است. با تمام این اوصاف تاثیر روانی این تغییر انتخاب ها هرگز از ذهن مردم پاک نخواهند شد.
در کنفرانس E3 همان سال سونی، پلی استیشن 4 معرفی شد... همه ما میدانیم که یکی از مهم ترین فاکتور های بازی های رایانه ای گرافیک آنهاست. حتی اگر کسی از گیم سردرنیاورد قطعا برای مقایسه دو محصول گرافیک آنها را معیار قرار میدهد یعنی گرافیک یک بازی حکم نگارش یک کتاب را دارد.
سونی با رو کردن قدرت های گرافیکی کنسول جدید خود و قیمت بغایت ارزانش توانست دل مخاطبین را به دست آورد و دقیقا برخلاف نسل قبل که در شروع کار برگ برنده دست مایکروسافت بود این بار سونی است که مدام آس میاورد. برای اثبات این سخن کافی است به میزان فروش هردو کنسول نگاهی بیندازید.



اما جدا از مقایسه این دو کنسول و نبرد دوباره ی بینشان، آیا پیشرفتی که ما بین نسل ششم و هفتم دیدیم اینبار نیز در این نسل شاهد هستیم؟ آیا ما به نقطه ای رسیدیم که پیشرفت های سخت افزاری آنقدر دشوار شده اند که دیگر شاهد تبدیل چند دهه ای سگا به پلی استیشن نخواهیم بود؟ آیا باز هم نبرد این دو کنسول مانند گذشته طولانی و لذت بخش (!) خواهد بود؟