انتقام به سبک سامورایی | نقد و بررسی Metal Gear Rising: Revengeance

[Qeiji]

معلومه نویسنده خیلی حال کرده با بازی
حق هم داره، این بازی، از معدود عناوینی بود که نزدیک 4، 5 بار تا آخر رفتم و کلی کیف کردم ولی به نظرم داستان به اون خوبی که شما میگی نیست!
داستان ضعف های زیادی داره، شخصیت پردازی ها اکثرا تو دیوارن! دشمنا اصلا خوب در نیومدن! از بین باس ها، فقط آرمسترانگ و سم خوب شخصیت پردازی شدن! بقیه نصفه بود.
انگیزه رایدن واسم قابل درک نبود، این رایدن، در مقایسه با اون رایدنی که تو MGS4 دیدم، بیشتر حکم یه جانی و روانی احمق رو داشت! اصلا تو MGS4 هرجا رایدن رو میدیدم میخواستم به احترامش بلند شم کف بزنم واسه کاراش، حرفاش، دیالوگاش ولی تو این یه جورایی چت میزد، دیز موضوع رو میفهمید، الکی میخواست به خودش بقبولونه که کارش درسته و این قتل ها لازمه! اصلا خیلی از کاراش قابل درک نیست. در کل به داستان بازی هیچ فرصت و بهایی ندادن و از سر و ته همه چیش زده بودن!
"اسپویل"
تا میای با میسترال آشنا شی، باید بکشیش، میای با ولف اشنا شی، میکشیش، اصلا نمیفهمیم اون روسیه ایه چرا با مرگ میسرال، خودشو کل تشکیلات رو میفرسته رو هوا یا ولف چرا دم از آزادی میزد؟ یه هوش مصنوعی از آزادی چی میفهمه؟ همین ولف خودش میتونست آخرت شخصیت پردازی بشه! اون 4تا رفیقای رایدن هم که کلا ایفاگر نقش هویج بودن!
اینکه شما با داستان حال کردی یه طرف ولی خود داستان در عین اینکه جالب و جذاب بوده ولی ضعف های زیادی رو هم داشته و خیلی جای کار داشت!

حیف شد، حیف که بازی دست پلتینوم افتاد! اونی که خود کوجیما داشت میساخت، هم داستانش بهتر بود (بین وقایع نسخه 2 و 4) هم گرافیکش فوق العاده بود! درحال حاظر هم که ظاهرا به لطف کونامی کل فرانچایز متال گیر مرده!

ممنون از نقد خوبتون