10-04-2015, 11:57 PM
(آخرین ویرایش: 10-05-2015, 12:02 AM، توسط Mohammad Reza Sahraee.)
(10-04-2015, 11:03 PM)Last Warrior نوشته است: با تشکر از همه‌ی دوستان تهیه‌کننده‌ی این بخش. من معمولا سعی می‌کنم هر سری دنبال کنم مطالب رو.
با اونهمه سروصدا و جمع کردن تعدادی از بهترین‌های سینمای جهان در گروه سازندگان فیلم محمد رسول‌ا... ، انتظار یه فیلم فوقالعاده می‌رفت، من خودم ندیدم فیلمو ولی تعدادی از نظرات و نقدها نشان از نارضایتی داره.
ستون فقرات هر فیلم ( چه فاخر یا غیر اون) فیلمنامست و بعضی اوقات به نظر میاد این موضوع مهم و پرداخت هر چه بیشتر به اون بین سایر بخش‌ها گم میشه. یادمه سر فیلم ملک سلیمان (ع) آقای جیرانی با کارگردان فیلم( شهریار بحرانی ) توی برنامه‌ی هفت بحثی میکردن، یه جای بحث جیرانی گفت کاش برای فیلمنامه هم یه نفر خارجی میاوردین( بعضی از عوامل اون فیلم هم خارجی بودن) بعد کارگردان گفت که یه خارجی مثلا نمیتونه خیلی از مفاهیم رو درک کنه و ... جیرانی در پاسخ گفت، ولی اونا ساختار رو بلدن. همین ساختار و بلد بودن خلق یک فیلمنامه کامل میتونه عنصر گمشده‌ی خیلی از فیلمها باشه.
ممنون از نقد فیلم، فقط دونکته مهم به نظرم رسید :
نقل‌قول: مجیدی با بودجه فراوانی که در دست خود داشته است، نتوانسته فیلمی را بسازد که بتواند او را به مانند فیلم ساز بزرگی همچون “اصغر فرهادی” بین المللی بکند.ببینید، مجیدی خیلی پیشتر از فرهادی یه فیلمساز مطرح و بین‌المللی بوده و الان هم هست. مجیدی از زمان ساخت فیلم "بچه‌های آسمان" که نامزد بهترین فیلم خارجی زبان شد، مطرح هست. آقای فرهادی از قبال ساخت آثار بی‌نظیر اجتماعی خودشون مثل " درباره‌ی الی" شهرتی بدست آوردن و الان هم فکر کنم بنا به قراداد‌هایی که دارن برای شرکت های خارجی فیلم میسازن( اگه اشتباه نکنم) با این حال خودشون گفتن که بازم دوست دارن در ایران فیلم بسازن.
نقل‌قول: فیلم کاملا فراتر از استاندارد های سینمای خاک خورده کشورمان می‌باشد
سینمای خاک خورده رو به نظرم نباید به صورت کلی به همه سینمای کشور تعمیم میدادین. همین سینما بعضی از فیلمهاش از لحاظ هنری از بهترین‌های جهان هست و سینمای ایران در کل از سینماهای مورد اعتنای جهان به شمار میره. البته از نظر سرمایه گذاری و تجارت و خیلی از موارد قابل مقایسه با غول‌های جهان نیست، کلی هم فیلم کم ارزش ساخته میشه در این سینما ولی در هرحال این سینما خودش رو در جهان اثبات کرده؛ این اثبات هم فقط یه بخشی ازش به خاطر بردن جوایزی مثل اسکار، نخل، شیر و خرس طلایی و غیره هست؛ فقط یه بخشی.
البته شاید منظورتون از استانداردها، استانداردهای فنی بوده که در این مورد، بخصوص در بعضی بخش‌ها مثلا جلوه‌های بصری شاید هنوز خیلی عقب باشیم ولی به نظر من بیشتر در بخش بودجه و صنعتی شدن سینما عقب هستیم نه هنری.
با تشکر مجدد از دوستان نویسنده‌ی سینما+
ممنونم سجاد جان به خاطر این نظر مفیدتون
درسته مجیدی فیلم ساز بزرگیه و خودش رو اثبات کرده ولی از نظر من مجیدی سعی کرده بود با استفاده از نام محمد رسول الله بر روی احساسات مردم تاثیر بزاره و اشتباهات فاحش فیلم خودش رو در پشت این نام مخفی کنه چون یک شخص وقتی که می شینه به نگاه کردن یک فیلم مخصوصا فیلم های که در ژانر فیلم های مذهبی دسته بندی میشه کمی به خاطر احساساتی شدن فیلم رو به دقت نسبت به به فیلم های دیگه مشاهده نمی کنه بنابراین مشکلات فیلم چندان به چشم نمیاد
از نظر من مجیدی می تونست با این مقدار بودجه (35 میلیون دلار) خودش رو به یک فیلم ساز تراز اول جهانی تبدیل کنه (به دلیل ژانر فیلمش) همون طور که همه مل گیبسون رو با مصائب مسیح میشناسن نه با شجاع دل و مکس دیوانه
درسته ارزش سینمای ایران از لحاظ هنری اثبات شده ولی به نظرتون تو چند سال اخیر فیلم سازی بودی که بتونه ارزش این سینما رو حفظ کن 99 درصد فیلمای سال اونقدر افتضاح هستن که واقعا واژه آش.غال کمه براشون
به شخصه من شناسنامه این سینما رو آقای جعفر پناهی و آقای فرهادی میدونم کسایی که فیلماشون ارزش جهانی داره و هیچگاه هم فیلماشون افت چندانی نداشته
باز هم تشکر ویژه دارم از شما به خاطر این نظر مفیدتون
سياستمدار انسان‌ها را به دو دسته تقسيم مي‌كند: ابزار و دشمن.
يعني فقط يك طبقه را مي‌شناسند و آن هم دشمن است.