نقد و برسی عنوان Dead Rising 3

[Yves Guillemot]

شورش مردگان| نقد وبرسی عنوان Dead Rising 3

تا به حال داستان های فراوانی پیرامون روی این موضوع متمرکز شده اند که روزی نیروی شر دنیا را بر میگیرد اما در نهایت این انسان است که پیروز میشود. در تمامی این داستان ها وفیلم ها امید جایگاه فراوانی دارد و پیروزی نهایی از آن مردمانی است که با صبر و تلاش به مبارزه با شر برمیخیزند. در تاریخ بازی های ویدیویی زامبی ها و خیزش مردگان جایگاه خاصی دارند و تعداد بسیاری عناوینی ریز و درشت مختلف با این موضوع ساخته شده اند که بسیاری از آنها به فراموشی سپرده شدند اما در میان آنها نمیتوان از Dead rising  کپکام غافل شد. نسخه سوم این عنوان برای Xbox one  منتشر شد و پس از مدتی نسخه PC این نسخه نیز روانه بازار شد که بازخورد های متفاوتی در محافل مختلف داشته که باهم آخرین نسخه از بازی را برسی میکنیم.

باکس آرت نسخه PC

نام بازی : Dead rising 3
سازنده : Capcom Vancouver
ناشر :  Microsoft
سبک : Survival Horror
پلتفرم : PC , Xbox One
تاریخ  نخستین انتشار :  22 نوامبر 2013

حیات دوباره مردگان


ده سال از اتفاقات نسخه دوم می گذرد و نیک راموس در شهری به نام لوس پریدیو.س(los perdidos)

با ماجراهایی عجیبی روبرو می شود شهر حالت قرنطینه به سر میبرد و تعداد زامبی هر لحظه دو برابر میشود دول.ت در اثر ناتوانی در برخورد با زامبی های افسار گسیخته طی 6 روز آتی شهر را با بمب نابود خواهد کرد نیک بهمراه یکی از بازماندگان با نام آنی در میان انبوهی از زامبی های گرسنه گرفتار شده اند و زمان برای فرار از مخمصه به سرعت میگذرد همه چیز به ضرر آنها پیش میرود و باید خود را به سرعت به نقطه ی امن برسانند در غیر این صورت بمباران منطقه نابود خواهد شد داستان در سری DR همواره مورد بحث بوده با اینکه به نظر میرسد تاکید طراحان بر روی سادگی در روایت داستان است اما ناخود آگاه به دلیل پیچیدگی های موجود دراین سبک داستان بعد عمیق تری برای بیان روابط و علت ها پیدا میکند از این رو نسخه سوم علاوه براین که داستان ساده و سر راستی دارد اما در ادامه و اواسط بازی پیچیده ترمیشود وناخود آگاه وارد داستان های عمیق تری میشود که به وسیله شخصیت های فرعی خود را پیدا میکند. البته شخصیت پردازی در این نسخه چندان جالب نیست در نسخه های پیشین قهرمان بازی در برابر حجوم دیوانه وار زامبی ها جدی تر و مصمم تر بودند اما به نظر میرسد شخصیت جدید به لحاظ ظاهری و حتی فیزیک بدنی توانایی لازم برای مقابله با زامبی ها را ندارد ! دراین بازی انتخاب ها با اینکه کیفیت لازم را ندارند اما بیش از گذشته بر روند داستانی تاثیر گذار و قابل قبول هستند. از طرف دیگر نسخه سوم شاید یکی از پر تعداد ترین بازی های عرضه شده در یک سال از نظر تعداد شخصیت ها باشد در بازی تعداد بسیار زیادی شخصیت حضور دارد اما متاسفانه بیشتر آنها بی مصرف باقی میمانند و حضور خیلی کم رنگی در طول بازی دارند و بازی از این پتانسیل خود به خوبی استفاده نمیکند و آن را به بدترین شکل ممکن هدر میدهد. اما آن چیزی که DR را متفاوت از دیگر بازی های زامبی محور می کند گیمپلی و آزادی های تقریبا نا محدود در نحوه از بین بردن این موجودات بی رحم و ترسناک است که در نسخه جدید این آزادی ها به میزان قابل توجهی بیشتر از قبل شده و شاهد تعداد زامبی های زیادی در یک تصویر میباشیم. از این رو قبل از هر چیز دیگری تعداد بسیار بالای زامبی ها قطعا برای شما جذاب خواهد بود و جدال با صد ها زامبی بخت برگشته لذت بخش است. نکته جالب در این بین هوشمند بودن این تعداد زامبی است که رفتار آنها واقعا حساب شده و زیرکانه است. زامبی ها به گونه های متفاوتی از لحاظ رفتاری و شخصیتی و کارکردی تقسیم میشوند که بعضی از آنها به صدا حساس بوده و تا وقتی که کاری به کارشان نداشته باید کاری به کارتان ندارند اما برخی دیگر دیوانه وار به سمت شما حمله ور میشوند و اینجاست که تنها با یک ابزار ساده توانایی نابودی آنان را نخواهید داشت که استفاده از سلاح های ترکیبی و جدید و راه های خلاقانه میتواند بخشی از جذابیت های این عنوان باشد.

تعداد زامبی ها در یک صحنه واقعا زیاد است

وقتی با صدها زامبی روبه رو میشوید آیا میتوانید با یک اره برقی همه ی آنها را نابود کنید ؟ قطعا جواب منفی است زیرا این زامبی ها اره برقی را هم از بین میبرند و اجازه نخواهند داد تا همه ی آنها را به راحتی نابود کنید اما وقتی یک اره تبدیل به چندین اره برقی قوی شود چطور؟ البته این پایان کار نیست گاهی باید سوار بر یک ماشین قوی همه ی آنها را زیر بگیرید تا به راهی که میخواهید برسید. حدود 100 ایده خلاقانه در جهت ترکیب سلاح ها با هم ایجاد شده که تنوع را بشدت در بازی افزایش داده تا پیش از این میزان تنوع در ترکیب خللاقانه سلاح ها دیده نمیشد اما این باز به خوبی سلاح ها توانایی ترکیب با هم را دارند و نتایج به دست آمده در بعضی از مواقع جذاب و خنده دار هم هست. مثلا ترکیب چکش با سوختی مثل باتری سلاحی مرگبار را به وجود می آورند که برای از بین بردن تعداد بسیار زیادی دشمن کافی است. اما همین ترکیب ها گاهی دست و پا گیر خواهند شد و علاوه بر این که منطقی نیست بلکه میتواند وقت را در بین این همه زامبی ها از شما بگیرد. گاهی آنقدر تعداد زامبی ها در صحنه زیاد میشود که نیاز به ابزار های قوی تر و سریع دارید که متاسفانه بازی پاسخگوی این نیاز نیست گاهی سلاح های کند و سنگین جایگزین ابزار های قدرتمند و سریع میشوند که این ایراد در میان این همه زامبی گرسنه برجسته میشود و قدرت مانور و عکس العمل سریع را از شما خواهد گرفت. همانطور که اشاره شد ترکیب سلاح ها خلاقانه است اما این به معنای اینکه میتواند تمامی سلایق را پوشش دهد قطعا نیست در برخورد با ترکیب ها احساس کمبود هم خواهید کرد که بهتر بود طیف وسیع تری از ایده ها به صورت منطقی تر در یکجا شکل میگرفتند تا نتیجه بهتری حاصل میشد. مثلا جای تیر بارهای سنگین خالی است و یا بمب گذاری ها برای نمایش دادن قدرت بازیباز از این رو سلاح ها حس قدرت واقعی را به بازیباز القا نمیکند.

موجودات دوست داشتنی این بازی!

محیط بازی کاملا باز و بزرگ است و در ابتدا به نظر میرسد مکان های اسرار آمیز عجیبی در بازی وجود داشته باشد که کاوش در آنها برای بدست آوردن ایتم های مختلف را جذاب میکند. اما بعد از گشت و گذاری کوتاه و پر مخاطره متوجه میشوید که این شهر خیلی هم قابل کنکاش نیست و چیز زیادی برای پیدا کردن ندارد. شهر با مساحت بسیار زیاد عمدتا باید در خدمت بازی ویا داستان باشد که متاسفانه اینطور نیست. جای جای شهر پر است از زامبی های سر گردان و گرسنه که با شنیدن صدا توجهشان به شما جلب میشود و همگی برای حمله به شما تلاش میکنند این حضور پر تعداد شاید در ابتدای بازی بسیار جالب و خلاقانه باشد اما با گذشت زمان کم کم تکراری و کسل کننده میشود تا جایی که به این نتیجه میرسید اصلا نیازی نبود تا این همه وسعت به محیط ها داده شود. نکته بعدی در رابطه با محیط ها این است که سازندگان با درک این نکته که زامبی ها مکانیزم حمله دیوانه وار دارند رفتار آنها را در محیط ها به گونه ای تنظیم کرده اند که با اندک تحریکی از سوی شما ناگهان موجی از انها به طرف شما حمله ور شود حالا سوال اینجاست که در مقابل سیل عظیم زامبی ها طراحان چه تصمیماتی برای مقابله با ان در محیط ها اندیشیده اند که بنظر میرسد خیلی نمیتوان به اشیا درون محیط ها دل خوش کرد زیرا منطقی این بوده که در محیط ها ابزار های مناسب برای مقابله با حملات گسترده گنجانده میشد نبود وجود راهکار های خلاقانه تر برای مقابله با موج زامبی ها بازی را به درگیری کوچک و تن به تن خلاصه میکند و این سیستم آنقدر در بازی تکرار میشود که بازیباز بعد از مدتی خسته میشود. البته بازی به اندازه بازی های قبلی راهکار مقابله  در برابر بازیباز قرار میدهد که برخی از آنها کاملا جدی هستند و برخی دیگر کاملا درون مایه طنز و تمسخر دارند. متاسفانه بازی بین این راهکار های جدی و طنز در موقعیت مختلف تعادلی برقرار نکرده است به همین دلیل در جایی که با جدیت تمام قصد نابودی وسیع زامبی ها را دارید ابزار های خنده دار در اختیارتان قرار میگیرد که در جای مناسب خود طراحی نشده است نکته ای که باید واقعا از سازندگان سوال کرد این است که چه بخشی از بازی حالت طنز و کجا ها دقیقا جدی است ؟ در واقع بازی میان دو قسمت کاملا گیر کرده و تکلیفش هنوز با خودش مشخص نیست که در کجاها قرار است چاشنی طنز به بازیباز بدهد و کجاها میخواهد که بازیباز برای رسیدن به راهی که پیش رو دارد مصمم و جدی عمل کند از طرف دیگر تم داستان به نوعی نوشته شده که شخصیت اصلی با جدیت تمام و تنها در اختیار داشتن هفت روز از مهلکه فرار کند پس خیلی فرصت برای طنز پردازی و کارهای حاشیه ای باقی نمیگذارد اما بازی به سمتی از شوخی میرود که کاملا فراموش میکنید که برای نجات خود وقت چندانی ندارید.

یار همیشگی شما!

در کل بنظر میرسد که طراحان بازی سعی داشته اند هر دو حالت طنز و جدی بودن را در نظر بگیرند تا بتوانند در جذب مخاطب بیشتر موفق باشند اما همانطور که گفته شد این دو گانگی به فضای اتمسفر بازی لطمه زد و بازی در هیچ کدام از جنبه های طنز یا جدی بودن نمیتواند موفق عمل کند. ماموریت های جانبی زیادی برای بازی ساخته شده که تنوع آن نسبتا خوب است اما کافی نیستند اغلب ماموریت های جانبی سلاح های جدید را معرفی میکنند که درنهایت هم بی مصرف باقی میمانند و طراحی مراحل بازی به گونه ای است که بازیباز در مجموع از چند سلاح اصلی بیشتر استفاده نمیکند چرا که بسیاری از سلاح ها کارایی جالبی ندارند و بهتر بود تعادل مناسبی در این بخش به جود می آمد. خوشبختانه در نسخه سوم به لحاظ مراحل بسیار با باس های مختلفی روبرو میشوید میتوان گفت: تعداد باس ها پر تعداد و متنوع است از ده ها باس بزرگ بازی برخی از آنها واقعا شخصیت ها جالبی دارند که جنبه طنز در آنها به خوبی کار شده است. نکته جالب اینکه برای نابودی آنها نمیتوان از یک نوع سلاح مشخص استفاده کرد و در عوض باید سلاح های جدید را روی آنها امتحان کرد اما گاهی مبارزه با آنها خیلی منطقی نیست و مشخص نیست دقیقا باید چه هدفی را دنبال کنید و گاهی کاملا سردرگم میشوید تصور کنید کنار باس اصلی زامبی ها حضور پر تعداد و دیوانه واری دارند که همگی به سمت شما حجوم می آورند و در این هرج و مرج شلوغی نه تنها باید همه ی آنها را نابود کنید بلکه باس بازی را نیز باید از بین ببرید. در مجموع نسخه سوم با تمامی مواردی که گفته شد و ایرادی که به هرحال بر آن وارد شد راه خود را در آینده روشن میبینید و با این که چیز بسیار زیادی نسبت به نسخه قبلی خود در نسل قبلی اضافه نکرد اما میتواند با تغییر رویکرد و با استفاده از تمامی ظرفیت های کنسول های نسباتا قدرتمند کنونی سبک جدیدی را با معرفی تکنولوژی های جدید تر پایه ریزی کند تفکر ما از نسل هشتم تنها به مسایل و پیشرفت های فنی گرافیکی معطوف نخواهد شد بلکه این میزان از توانایی ها باید در خدمت گیم پلی و جذابیت مورد استفاده واقعی قرار گیرد.

تنها زامبی ها دشمن شما نیستند!

اما در باره ی نسخه ی Xbox one این نسخه باید اینطور گفت که به عنوان یکی از اولین بازی های منتشر شده بر روی این کنسول باید گفت انتظارات به لحاظ گرافیکی برای خریداران این کنسول قطعا بر آورده نشد به هر حال هر عنوانی در ابتدای راه نیازمند آزمون و خطا است اما تجربه ی نسل قبل در خصوص عناوین به اصلاح لانچ کاملا متفاوت از این نسخه بود. نسل قبل به صورت کامل فرق واقعی را میان نسل قبل تر از خود عیان و سرآغاز جنبش یا انقلاب تکنولوژی گرافیکی شد اما متاسفانه نسل کنونی تفاوت ها را هنوز نتوانسته هویدا و کاملا متفاوت از گذشته نشان دهد و هنوز بازیبازان با دیدن تصاویر نمیتوانند خیره بر صفحه مانیتور از تفاوت های شگرف صحبت کنند. DR3 هم میتواند مثال خوبی برای این موضوع باشد که به راستی نتوانسته تفاوت های بنیادی را با نسخه های گذشته خود نمایش دهد که خبر خوشی برای علاقه مندان این عنوان نیست. مشکلات تکنیکی زیادی علی رقم دستیابی به توانایی های فنی وجود دارد مثل فریم ریت پایین بازی در صحنه های شلوغ که گاهی دردسر ساز میشود.بازی با وضوح 720 و 30 فریم بر ثانیه اجرا میشود که نسبت به نسل قبلی پیشرفتی نداشته اما به لحاظ طراحی کاراکتر ها و چهره ها میتوانیم به خوبی موارد مثبتی را اشاره کنیم اما هنوز تصاویر خام و نیازمند به پردازش بیشتری هستند.درمجموع تجربه گرافیک و انتظارات به طور کامل برای بازیباز فعلی راضی نیست و میتوانست محصول نهایی بسیار بهتر و یا جزِئیات بیشتری باشد.

انسان چه کارها که نمیکنه!

با اینکه تصور میشد به لحاظ انیمیشن بتوانیم تفاوت ها را به خوبی با نسل قبل لمس کنیم اما نسخه سوم در این مورد کوتاهی کرده و نمیتوانیم عنوان کنیم که انیمیشن ها از استاندارد کافی برخوردار است. چیزی که بیش از پیش نیازمند آن بودیم تنوع در عکس العمل ها به کمک انیمیشن ها نرم و روان است که متاسفانه این موضوع در بازی غیرقابل درک است. یعنی با اینکه به گفته ی سازندگان کمیت انیمشن ها بسیار از گذشته شده اما در بازی چیزی متفاوت از این موضوع دیده میشود که با گفته ی طراحان هماهنگی ندارد. موضوع کمی در یکجا مورد بحث و گفتگو است و بخش مهم کیفی آن موضوع دیگری است که میتواند یک بازی را دچار تحولات بنیادین کند  که در نسخه سوم کیفیت انیمشن ها آن طور که انتظار میرفت نیست. با این که کارگردانی در نسخه سوم بسیار خوب است و صحنه های سینمایی زیادی میبینیم و به نوعی بازی سینماتیک تر از گذشته شده اما برای بهتر شدن این موضوع باید بیشتر روی بخش کار میشد.



کلام آخر

DR3 به نظر من شکستی برای این سری بود که باعث شد طرفداران از شرکت سازنده (Capcom) نا امید شوند و حتی مشکلاتی مثل افت فریم به شدت در بازی مشاهده میشد که پورت این عنوان هم روی PC به همین روال بود و حتی محدود بودن زمان برای یه همچینین بازیی که محیط های بسیار زیادی را دارد و اختیار گشت و گذار را به بازیباز میدهد اصلا خوب نیست و همین موضوع  لطمه بزرگی را به بازی میزند. درکل امیدوارم اگر نسخه دیگری هم در دست ساخت باشد این مشکلات را به طور کامل برطرف کنند و یک DR کامل و بدون نقص را به بازیبازان تحویل دهند.



نکات مثبت : امکان ترکیب اشیاء , محیط های بزرگ و حضور پر تعداد زامبی ها.

نکات منفی : گرافیک بازی در حد انتظار نیست, بسیاری از محیط های بازی بی مصرف میباشد , متعادل نشدن اسلحه ها و آیتم ها با طراحی مرحله ها و محدود بودن زمان برای اتمام بازی.


نمره کل از 10 : 7