10-12-2017, 01:18 PM
به نظر میرسد که بازی Agents of Mayhem بسیار تلاش میکند تا خود را یک فرنچایز مستقل معرفی کند و خود را از بازی Saints Row جدا نماید. ولی درنهایت آنچه که ما میبینیم یک کپی ضعیف از Saints Row است. درحالیکه که Saints Row یک استایل دیوانگی خاص و هرج و مرجی افسار گسیخته را ارائه میکرد، Agents of Mayhem چیزی عجیب و غریبتر و کنترل شده تر را پیشکش میکند.
در حالیکه بازی Agents of Mayhem تلاش میکند تا راه خود را پیدا کند ولی چند ویژگی کلیدی را از پدر خود قرض میگیرد. ویژگیهایی مثل شوخیها، انسجام و جذابیت.
در این واقعیت جدید دیگر اثری از گروه Saintها نیست و به جای آنها گروهی از سوپر پلیس ها از دنیا حفاظت میکنند، گروه معروف Agents of Mayhem. بازی شبیه Saints Row بازی میشود و شاهد همان جهان باز سوم شخص Saints Row هستیم، با این تفاوت که حالا کنترل چند کاراکتر را در دست دارید. گروه سه نفره انتخابی شما وظیفه دارد تا جلوی اجرای نقشه شیطانی Legion برای نابودی دنیا را بگیرد.
تیم از کارکترهای کاملا متفاوتی تشکیل شده است که هر کدام سلاحها و قابلیتهای ویژهی خودشان را دارند. به سادگی میتوان دریافت که بخش فهرست نقطه قوت بازی Agents of Mayhem است، پر از شخصیتهایی که به زیبایی طراحی شدهاند، که کمک میکند تا به سرعت هویتشان را بسازند.
شما میتوانید بین سه شخصیتی که وارد میدان میکنید جابجا شوید که به شما اجازه میدهد Special Attack های آنها را با هم ترکیب نمایید.
تمام افراد تیمتان نیز قابلیت Mayhem خودشان را دارند که به شما اجازه میدهد در برابر گروههای عظیم دشمنان ورق را برگردانید (به همراه یک موسیقی دیوانه کننده برای هر شخصیت).
تمام این شخصیتهای فوقالعاده با دیالوگهای فراوان تکمیل شدهاند، نویسندگان بازی خیلی تلاش کردهاند تا با جوکهای زیاد بازی سرگرم کنندهای بسازند ولی در عمل جوکهای بازی خیلی هم خنده دار نیستند.
تمام آن قدرتهای باحالی که در ابتدای مطلب اشاره کردیم را به یاد دارید؟ خوب در واقع مجبورید همه آنها را در سناریوهای تکراری و خسته کننده به کار ببرید.
دشمنان متفاوتی هم برای بازی طراحی شدهاند اما نیازی نیست که برای شکست دادن آنها استراتژی خود را تغییر دهید فقط کافی است تا برای هر دشمن کاراکتر مناسب را در تیم خود قرار دهید، مثلا برای دشمنهایی که سپر دارند از کاراکتری که میتواند سپرها را نابود کند استفاده کنید و الی آخر. Agents of Mayhem حتی در این مورد هم کار را به شما واگذار نکرده است و اگر شخصیت مناسب را انتخاب نکنید به شما هشدار میدهد که شخصیت های مناسب را انتخاب کنید.
حتی قابلیتهای Mayhem که تفاوتهای فراوانی با هم دارند نیز در نهایت به فعال کردن و شلیک کردن به همه ختم میشوند.
شما گجتهایی را هم برای تغییر دادن قابلیتهای خود آنلاک میکنید که قاعدتا باید بازی را از یکنواختی خارج سازد ولی اینها با چنان سرعتی برایتان آنلاک میشود که فرصت نمی کنید تا بر قابلیتهای باز شده مسلط شوید و از آنها لذت ببرید.
تیم شما میتواند برخی ابزارهای مصرف شدنی را نیز با خود داشته باشد ولی از آنجایی که یکی از این ابزارها میتواند تمام تیم را پس از مردن زنده کند، دیگر نیازی به امتحان کردن بقیه احساس نمیشود و کل این سیستم به همین یک ابزار محدود میگردد.
اگر دیدید بازی برایتان سخت شده میتوانید بین 16 حالت سختی مختلف انتخاب نمایید! بازی خودش بر اساس لول هیروهایتان یک درجه سختی پیشنهاد میدهد ولی با توجه به تعداد زیاد هیروها و ترکیبات مختلفی که میتوان با آنها ساخت به نظر میرسد که نیاز داشته باشید تا خودتان درجه سختی مناسب خود را پیدا کنید.
در Agents of Mayhem فقط به یک دلیل هیچ فرصت استراحتی نخواهید داشت. ایجنتها میتوانند کنترل چهار برج اصلی را در دست بگیرند که به شما اجازه خواهد داد ماموریتهای جانبی را تکمیل کرده و پول فراوانی به دست آورید. تنها مشکل اینجاست که گاهی لجیون این برجها را از شما پس میگیرد و شما باید دوباره به سراغ آنها بروید و آنها را به دست بگیرید و دوباره ماموریتهای جانبی آنها که در همان دفعه اول هم جذاب نبودند را به اتمام برسانید. واقعا خسته کننده است. تازه هنوز از باگهای کوچک و بزرگ بازی صحبت نکردهم.
نتیجه گیری
شاید این بیشتر شبیه دشنام دادن به بازی بود تا نقد آن ولی نمیتوانستم بهتر از این وضعیت Agents of Mayhem را برایتان شرح دهم. مشکل بازی یکی دوتا نیست، بلکه بازی متشکل از هزاران مشکل کوچک و بزرگ است. در تئوری بازی Agents of Mayhem همه چیز دارد، شخصیتها، قدرتها، آپگریدها، هزاران مرحله متفاوت، هرچیزی که برای لذت بردن از یک بازی لازم است اما به نحوی همه اینها را خراب میکند به حدی که لذت بردن از آن تقریبا غیرممکن است.
من این بازی را بر روی MSI GP62 7RD Leopard اجرا کردم و با اینکه هم زمان با بازی در حال ضبط ویدیوی گیمپلی هم بودم ولی بازی بسیار روان اجرا شد و مشکلی از این نظر نداشتم. تمام تنظیمات گرافیکی بازی بر روی بالاترین حالت ممکن قرار داده شده بود تا نهایت قدرت GP62 را نشان دهد. میانگین فریم ریت من در طول بازی کمی بیش از 50 fps بود. در واقع در صحنه هایی که حسابی شلوغ میشد و دشمنان زیادی در مقابلم قرار میگرفتند فریم ریت از 55 پایینتر میآمد ولی در سایر قسمتهای بازی همواره فریم ریت خوبی داشتم.
کیفیت صدای این دستگاه برای یک لپتاپ قابل قبول است اما پیشنهاد میکنم برای اینکه بیشتر از بازی لذت ببرید از هدفونهای با کیفیت استفاده نمایید.
تنها مشکلی که در هنگام بازی کمی آزارم میداد گرم شدن محل قرار گرفتن دست چپ بر روی کیبورد بود که اگر این نبود یک تجربه گیمینگ بی نظیر را با MSI GP62 میداشتم. چرا که کیفیت تصویر و کیبورد این دستگاه از نظر من با یک کامپیوتر دسکتاپ برابری میکند.
در حالیکه بازی Agents of Mayhem تلاش میکند تا راه خود را پیدا کند ولی چند ویژگی کلیدی را از پدر خود قرض میگیرد. ویژگیهایی مثل شوخیها، انسجام و جذابیت.
در این واقعیت جدید دیگر اثری از گروه Saintها نیست و به جای آنها گروهی از سوپر پلیس ها از دنیا حفاظت میکنند، گروه معروف Agents of Mayhem. بازی شبیه Saints Row بازی میشود و شاهد همان جهان باز سوم شخص Saints Row هستیم، با این تفاوت که حالا کنترل چند کاراکتر را در دست دارید. گروه سه نفره انتخابی شما وظیفه دارد تا جلوی اجرای نقشه شیطانی Legion برای نابودی دنیا را بگیرد.
تیم از کارکترهای کاملا متفاوتی تشکیل شده است که هر کدام سلاحها و قابلیتهای ویژهی خودشان را دارند. به سادگی میتوان دریافت که بخش فهرست نقطه قوت بازی Agents of Mayhem است، پر از شخصیتهایی که به زیبایی طراحی شدهاند، که کمک میکند تا به سرعت هویتشان را بسازند.
شما میتوانید بین سه شخصیتی که وارد میدان میکنید جابجا شوید که به شما اجازه میدهد Special Attack های آنها را با هم ترکیب نمایید.
تمام افراد تیمتان نیز قابلیت Mayhem خودشان را دارند که به شما اجازه میدهد در برابر گروههای عظیم دشمنان ورق را برگردانید (به همراه یک موسیقی دیوانه کننده برای هر شخصیت).
تمام این شخصیتهای فوقالعاده با دیالوگهای فراوان تکمیل شدهاند، نویسندگان بازی خیلی تلاش کردهاند تا با جوکهای زیاد بازی سرگرم کنندهای بسازند ولی در عمل جوکهای بازی خیلی هم خنده دار نیستند.
تمام آن قدرتهای باحالی که در ابتدای مطلب اشاره کردیم را به یاد دارید؟ خوب در واقع مجبورید همه آنها را در سناریوهای تکراری و خسته کننده به کار ببرید.
دشمنان متفاوتی هم برای بازی طراحی شدهاند اما نیازی نیست که برای شکست دادن آنها استراتژی خود را تغییر دهید فقط کافی است تا برای هر دشمن کاراکتر مناسب را در تیم خود قرار دهید، مثلا برای دشمنهایی که سپر دارند از کاراکتری که میتواند سپرها را نابود کند استفاده کنید و الی آخر. Agents of Mayhem حتی در این مورد هم کار را به شما واگذار نکرده است و اگر شخصیت مناسب را انتخاب نکنید به شما هشدار میدهد که شخصیت های مناسب را انتخاب کنید.
حتی قابلیتهای Mayhem که تفاوتهای فراوانی با هم دارند نیز در نهایت به فعال کردن و شلیک کردن به همه ختم میشوند.
شما گجتهایی را هم برای تغییر دادن قابلیتهای خود آنلاک میکنید که قاعدتا باید بازی را از یکنواختی خارج سازد ولی اینها با چنان سرعتی برایتان آنلاک میشود که فرصت نمی کنید تا بر قابلیتهای باز شده مسلط شوید و از آنها لذت ببرید.
تیم شما میتواند برخی ابزارهای مصرف شدنی را نیز با خود داشته باشد ولی از آنجایی که یکی از این ابزارها میتواند تمام تیم را پس از مردن زنده کند، دیگر نیازی به امتحان کردن بقیه احساس نمیشود و کل این سیستم به همین یک ابزار محدود میگردد.
اگر دیدید بازی برایتان سخت شده میتوانید بین 16 حالت سختی مختلف انتخاب نمایید! بازی خودش بر اساس لول هیروهایتان یک درجه سختی پیشنهاد میدهد ولی با توجه به تعداد زیاد هیروها و ترکیبات مختلفی که میتوان با آنها ساخت به نظر میرسد که نیاز داشته باشید تا خودتان درجه سختی مناسب خود را پیدا کنید.
در Agents of Mayhem فقط به یک دلیل هیچ فرصت استراحتی نخواهید داشت. ایجنتها میتوانند کنترل چهار برج اصلی را در دست بگیرند که به شما اجازه خواهد داد ماموریتهای جانبی را تکمیل کرده و پول فراوانی به دست آورید. تنها مشکل اینجاست که گاهی لجیون این برجها را از شما پس میگیرد و شما باید دوباره به سراغ آنها بروید و آنها را به دست بگیرید و دوباره ماموریتهای جانبی آنها که در همان دفعه اول هم جذاب نبودند را به اتمام برسانید. واقعا خسته کننده است. تازه هنوز از باگهای کوچک و بزرگ بازی صحبت نکردهم.
نتیجه گیری
شاید این بیشتر شبیه دشنام دادن به بازی بود تا نقد آن ولی نمیتوانستم بهتر از این وضعیت Agents of Mayhem را برایتان شرح دهم. مشکل بازی یکی دوتا نیست، بلکه بازی متشکل از هزاران مشکل کوچک و بزرگ است. در تئوری بازی Agents of Mayhem همه چیز دارد، شخصیتها، قدرتها، آپگریدها، هزاران مرحله متفاوت، هرچیزی که برای لذت بردن از یک بازی لازم است اما به نحوی همه اینها را خراب میکند به حدی که لذت بردن از آن تقریبا غیرممکن است.
من این بازی را بر روی MSI GP62 7RD Leopard اجرا کردم و با اینکه هم زمان با بازی در حال ضبط ویدیوی گیمپلی هم بودم ولی بازی بسیار روان اجرا شد و مشکلی از این نظر نداشتم. تمام تنظیمات گرافیکی بازی بر روی بالاترین حالت ممکن قرار داده شده بود تا نهایت قدرت GP62 را نشان دهد. میانگین فریم ریت من در طول بازی کمی بیش از 50 fps بود. در واقع در صحنه هایی که حسابی شلوغ میشد و دشمنان زیادی در مقابلم قرار میگرفتند فریم ریت از 55 پایینتر میآمد ولی در سایر قسمتهای بازی همواره فریم ریت خوبی داشتم.
کیفیت صدای این دستگاه برای یک لپتاپ قابل قبول است اما پیشنهاد میکنم برای اینکه بیشتر از بازی لذت ببرید از هدفونهای با کیفیت استفاده نمایید.
تنها مشکلی که در هنگام بازی کمی آزارم میداد گرم شدن محل قرار گرفتن دست چپ بر روی کیبورد بود که اگر این نبود یک تجربه گیمینگ بی نظیر را با MSI GP62 میداشتم. چرا که کیفیت تصویر و کیبورد این دستگاه از نظر من با یک کامپیوتر دسکتاپ برابری میکند.
»» همین الان عضو شوید «« . »» معرفی و نقد بازی ها ««