سینما+| قسمت دوازده (بخش اول)

[Mohammad Reza Sahraee]

 

 [font=Tahoma, sans-serif]" طراحی بنر توسط مجید نصر انجام شده است" [/font]

محمد رضا صحرایی

سینما+ این هفته را به هیچ عنوان از دست ندهید! با تحلیل کامل فیلم محمد رسول الله در خدمتتان هستیم به هیچ عنوان نگاه ویژه ما به Emmy 2015 را از دست ندهید. بخش خبری این هفته نیز به شدت جنجالی است از حضور Cristiano Ronaldo در فیلم جدید Martin Scorsese تا انتشار تصویر و اخبار جدید از فصل ششم سریال The Walking Dead، نمرات دو فیلم The Martian و Steve Jobs منتشر شده است و این‌طور که به نظر می‌رسد با دو شاهکار تکرار نشدنی طرف هستیم. بخش موسیقی ماندگار نیز مانند همیشه حضور دارد، پس منتظر چه هستید با ما در ادامه همراه باشید.
 

تحلیل و بررسی کامل فیلم محمد رسول الله

محمد رضا صحرایی

 
در طی هفته گذشته، طبق درخواست بالای کاربران سایت مبنی بر ارائه تحلیل و نقدی کامل از فیلم محمد رسول الله بر آن شدم تا با ارائه نقدی کامل شما را بیشتر با ارزش های این فیلم آشنا کنم. در ادامه با ما همراه باشید.
 

 

   

نام فیلم: محمد رسول الله 

کارگردان : مجید مجیدی

مدیر فیلمبرداری: ویتوریو استورارو

فیلمنامه : مجید مجیدی ، کامبوزیا پرتوی

تهیه کننده : شرکت نور تابان

بازیگران : علیرضا شجاع نوری، مهدی پاکدل، ساره بیات، رعنا آزادی ور، مینا ساداتی، محسن تنابنده و…

 

مجیدمجیدی کارگردانی است که بسیاری از ما او را با فیلم های بچه های آسمان، رنگ خدا، آواز گنجشک ها و باران می‌شناسیم. حال این کارگردان مطرح ایرانی، دست بر روی پروژه ای بزرگ و بسیار مهم به اسم “محمد رسول الله” دست گذاشته است.

مطمئنا ساخت فیلمی براساس زندگی خاتم انبیا و نشان دادن چهره حقیقی از ایشان در روزگاری که همه نوع اثری بر علیه ایشان ساخته می‌شود، امری ضروری و غیرقابل انکار می‌باشد. مجیدمجیدی با آگاهی از این موضوع، دست به ساخت اثری بسیار پرخرج یا اصطلاحا Big Production تا بتواند در مقابل آماجی از این اثرات ایستادگی کند اما متاسفانه محصول نهایی چندان شایسته نبوده و حتی از لحاظ کیفی از فیلم “رسالت” به کارگردانی مصطفی عقاد ضعیفتر می‌باشد.

درست است که فیلم محمد رسول الله چندین تن از بهترین سینماگران دنیا را در پشت صحنه دارد ولی مشکل اصلی این می‌باشد که هنوز سینمای ایران مفهوم یک محصول Big Production را درک نکرده است که بتواند در حد سینمای جهانی حرف های خود را بزند. فیلم محمد رسول الله در نگاه اول فیلم بسیار خوش رنگ و لعاب با داشتن گنجینه از بهترین ها به نظر می‌رسد ولی وقتی شروع به دیدن فیلم می‌کنید متوجه می‌شوید که فیلم از مشکلات بسیار بزرگ و بدون بخششی رنج می‌برد که با توجه به این که این فیلم یک اثر Big Production این موارد بیشتر نمود پیدا می‌کنند.

مطمئنا بزرگترین مشکل این فیلم فیلمنامه نگارش شده آن توسط مجید مجیدی و کامبوزیا پرتوی می‌باشد. فیلم نامه این فیلم به هیچ عنوان نمی تواند ارادتی در مورد دوران کودکی زندگی پیامبر را نشان دهد به طور کلی داستان فیلم از دوران شعب‌ابی‌طالب شروع شده و سپس با یک بازگشت به گذشته شروع به روایت زندگی پیامبر از دوران کودکی تا نوجوانی می‌کند و از این نقطه به بعد است که صف طویلی از مشکلات بر سر راه فیلمنامه این اثر و نحوه روایت آن قرار می‌گیرد.

 
 

 

اولین مشکل روایت فیلم مجیدی شلخته بودن و چندپارگی در روایت داستان آن می‌باشد، فیلم تنها سعی دارد آن چیزی که در روایت شنیده ایم را به تصویر بکشد و به هیچ عنوان سعی بر پیوند دادن آن‌ها به یک دیگر نمی‌کند. مطمئنا یکی از نکات قدرتمند فیلم “رسالت” روایت بسیار جذاب و گیرای آن از یکی از مهم ترین دوران های زندگی پیامبر می‌باشد ولی فیلم محمد رسول الله تنها از چندین قسمت تشکیل شده که حتی نمی توان برای آن ترتیب مشخصی را تعریف کرد در حالی که دورانی که این فیلم از زندگی پیامبر (دوران کودکی و نوجوانی)  به تصویر می‌کشد، توانایی بسیار بالایی بر روایت یک داستان حقیقی و گیرا را دارد که متاسفانه مجیدی از این موقعیت به خوبی استفاده نکرده است.

متاسفانه ضعف بعدی این فیلم عدم پرداخت به شخصیت های داستان می‌باشد. اکثر شخصیت های داستان که مجیدی و پرتوی نوشته اند از شخصیت پردازی خاصی بهره نمی‌برند و اکثرا شخصیت های تک بعدی را در داستان شاهد  هستیم، این مورد را خیلی راحت می‌گویم در داستان شخصیتی وجود ندارد که بتوان آن را “شخصیت” خواند. برای مثال به مادر پیامبر گرامی اشاره می‌کنم در داستان مجیدی این بانو شخصیتی متصور شده که در همه حال در حال لبخند می‌باشد حتی در شرایط خطرناک که مربوط به گرسنگی پیامبر گرامی در گهواره می‌باشد، بازهم ایشان در این شرایط بحرانی لبخند به لب دارد!

از آنجایی که در اکثر فیلم ها مذهبی شاهد یک شخصیت منفی می‌باشیم، مجیدی در این فیلم شخصیتی به اسم ساموئل (شخصیتی یهودی با بازی محسن تنابنده) را در خط داستانی خود راه داده است. ساموئل به عنوان شخصیتی یهودی حیله گری معرفی می‌شود که همه جوره حاظر است خود را به پیامبر رسانده و ایشان را به قتل برسانند. متاسفانه این شخصیت که بار تعلیق داستان را به دوش می‌کشد، چنان بی‌پرداخت و خنثی می‌باشد که فرد تعجب می‌کند که این شخصیت توسط دو فیلمنامه نویس حرفه ای خلق شده است.

 

شخصیتی ساموئل با بازی محسن تنابنده

ساموئل بیش از ده سال از زندگی خود را صرف پیدا کردن پیامبر و کشتن ایشان کرده است ولی درست در دقایق انتهایی فیلم به یکباره متحول شده و تماما از این مورد صرف نظر می‌کند و تنها تماشاگر این فیلم را در این فکر فرو می‌برد که در طی سه ساعت گذشته این شخصیت قرار بوده نقطه تعلیق این فیلم باشد، حال چگونه و به یکباره از تصمیم خود منصرف شده است.

حتی مجیدی در نشان دادن دوران کودکی پیامبر گرامی هم چندان عملکرد درخشانی نداشته تا جایی که بعضی از اشکالات آن در فرم سینمایی نیز جای نمی‌گیرند. برای مثال به صحنه ای اشاره می‌کنم که پیامبر به شفای داعه خود حلیمه می‌پردازد که در وضعیت بد بیماری به سر می‌برد ولی وقتی مادر گرامیشان در بستر بیماری می‌باشد توانایی انجام این کار ندارند. حال سوالی که مطمئنا در ذهن تک‌تک‌تان پیش می‌آید این است که چرا پیامبر نتوانست مادر گرامیشان را شفا دهد در حالی که هردو شرایطی یکسان داشتند!

فیلم در بخش دیگری صحنه ای نشان می‌دهد که با معجزه پیامبر گرامی دریا خروشان شده و ماهی را به ساحل می‌آورد تا فقرای آن ناحیه بتوانند خود را سیر کنند. ولی مجیدی به این فکر نبوده که با این کار تنها در ادامه سوالات بیشتری در ذهن مخاطب ایجاد می‌کند که مهم ترین آن این است که چرا پیامبر در زمان شعب ابیطالب باز هم به همین شکل معجزه دیگری را انجام نمی‌دهد؟ این مورد زمانی بحرانی‌تر می‌شود که بدانید این فیلم برای مخاطب خارجی نشان داده می‌شود که آشنایی چندانی با پیامبر گرامی ندارد و تنها معجزه ایشان را قران کریم می‌داند در حالی که مجیدی به جای آن که به مهم ترین معجزه پیامبر بپردازد، سعی در نشان دادن سایر معجزات ایشان دارد.

 

 

 

استفاده از محیط هایی حقیقی در ساخت فیلم یکی از نکات مثبت آن محسوب می‌شود.

حتی جلوه ای که از پیامبر در این فیلم نشان داده می‌شود نیز بسیار به آثار مذهبی کلاسیک هالیوودی شباهت دارد، برای مثال مجیدی در یک نما پیامبر گرامی را بر روی تخته سنگی نشان می‌دهد که بادی در حال وزیدن به جامه و لباس های ایشان می‌باشد که این مورد را بارها در فیلم های مذهبی هالیوودی دیده ایم.

متاسفانه مجید مجیدی و کامبوزیا پرتوی، زبان شیرین و فاخر فارسی را از یاد برده اند و با استفاده از ادبیات‌عربی در نگارش دیالوگ ها بیشتر بر این موضوع دامن می‌زنند. در طی یک دهه گذشته آثار فاخر تلوزیونی از جمله “امام علی (ع) ” در نوشتن دیالوگ های خود به ریزترین نکات ادبی و نگارشی دقت کرده اند. در حالی که این موضوع در فیلمنامه نگارش شده توسط مجیدی و پرتوی جای ندارد و گاهی اوقات شخصیت های داستان از کلماتی استفاده می‌کنند که تنها مخاطب را در تعجب فرو می‌برد برای مثال “قیمت کالایت را بگو”. متاسفانه این موضوع نیز باعث ناراحتی من شد که چرا این دو شخص در نگارش این فیلمنامه از ادبیات کهن و فاخر فارسی استفاده نکرده اند.

مطمئنا پرداخت به موعظات در یک فیلم مذهبی جزو مهم ترین نکات می‌یاشد در حالی که موعظات جاودان، آموزنده و شیرین پیامبر به خودی خود می‌تواند یک سر گردن یک فیلم را به بالا بکشاند ولی مجیدی به شکل بسیار عجیب و ناشیانه به این موضوع می‌پردازد تا جایی که کاربر فرض می‌کند که تنها در حال دیدن یک سری کلیپ تبلیغاتی می‌باشد. برای مثال به صحنه زنده به گور شدن بک دختر توسط یک جاهل اشاره می‌کنم که به قدری موعظه پیامبر در این صحنه ضعیف پرداخته شده که تنها تاسف من را به دنبال داشت در حالی که این صحنه می‌توانست خیلی راحت یک شخص غیرمسلمان را تفکر عمیقی در مورد عظمت پیامبر ببرد. ضعف بعدی این فیلم این است که مجیدی سعی داشته تا تمام صفات پیامبر را در این فیلم جای دهد ولی متاسفانه آن قدر به این موضوع بد پرداخته شده است که حتی سعی بر ذکر آن نیز نمی‌کنم تنها برای مثال به سکانس بازار برده فروشان اشاره می‌کنم که قرار است صفت “امین” بودن پیامبر را نشان دهد ولی نتیجه نهایی چیز دیگریست!

به بخش فنی می‌رسیم، از آنجایی که فیلم بودجه عظیمی (۳۵ میلیون دلار!) را در اختیار داشته توانسته در بخش فنی از تمامی فیلم های ایرانی بهتر باشد و از استانداردهای آن فراتر برود ولی باز هم در این بخش مشکلات به نسبت زیادی وجود دارد که تمامی آن ها به آشنا نبودن سینمای ایران به ساخت یک اثر Big Production و از همه مهم تر نبود اثری فاخر در کارنامه کارگردان آن می‌باشد. مجیدی با بودجه فراوانی که در دست خود داشته است، نتوانسته فیلمی را بسازد که بتواند او را به مانند فیلم ساز بزرگی به اسم “اصغر فرهادی” بین المللی بکند. فیلم در حالی که می‌توانست از جلوه های ویژه به نفع خود استفاده کند ولی متاسفانه این موضوع را محدود به دو صحنه حمله ابرهه به مکه و سکانس دریا محدود کرده است. خیلی راحت می‌گویم که جلوه های ویژه استفاده شده در این دو صحنه از بسیاری از فیلم های هالیوودی روز دنیا بهتر است ولی باز هم عدم کارگردانی مناسب ضربه شدیدی به این صحنه ها وارد کرده است.

 

سکانس هایی که جلوه های ویژه عظیمی در آن به کار می‌رود، می‌تواند فرصتی خوبی برای نشان دادن قدرت و وسواس یک فیلم ساز باشد که مجیدی هیچ کدام یک از این دو را به خرج نداده و این صحنه ها را به بطالت گذرانده است. برای مثال به صحنه حمله ابرهه به مکه اشاره می‌کنم به جای آن که در این صحنه یک نمای حماسی و بی نظیر را داشته باشیم، تنها به یکسری سیاه لشگر بر می‌خوریم که دائما در حال فریاد زدن و چرخیدن به دور خودشان می‌باشند. این مورد را واضح می‌گویم این صحنه به جای آن که  بتواند من را در عظمت این واقعه غرق در خود کند، تنها موجب خنده من شده بود.

البته فیلم عاری از نکات مثبت نیست از نکات مثبت این فیلم که برای من هم قابل تحسین بود، موسیقی بسیار زیبای آن با این که در اکثر اوقات به موسیقی عربی شباهت ندارد و فیلم برداری خارق العاده آن که این موضوع هم به لطف حضور ویتوریو استورارو کاملا قابل قبول می‌باشد.

به دیدن فیلم محمد رسول الله بپردازید ولی انتظارات خود را تنها به سینمای ایران و دیدی که از آن دارید محدود کنید، محمد رسول الله فیلمی است که وقتی به نقد آن بپردازیم باید آن را از لحاظ Big Production و با استاندارد های سینمای جهانی بررسی کنیم. زیرا بازار اصلی این فیلم سینمای جهانی می‌باشد نه سینمای ایران!

 

نمایی از پشت صحنه فیلم محمد رسول الله

در نهایت تاسف، محمد رسول الله فیلمی بود که از آن انتظارات فراوانی می‌رفت ولی محصول نهایی به هیچ عنوان به آن چیزی که از آن انتظار داشتم نزدیک نبود. فیلم کاملا فراتر از استاندارد های سینمای خاک خورده کشورمان می‌باشد ولی زمانی که مجیدی این فیلم را بین المللی و زبان آن را سینمای جهانی می‌داند باید این فیلم را از ابعادی که خود ادعای آن را می‌کند نقد کرد. مطمئنا زندگی پرفراز و نشیب پیامبر نکات بسیاری را برای پرداخت دارد ولی مجیدی نتوانسته از این فرصت ناب به خوبی استفاده کند، فیلم محمد رسول الله بیشتر شبیه به چند تکه مذهبی می‌باشد که قرار گیری آن ها در کنار یک دیگر تشکیل اثری به نام محمد رسول الله را داده اند. شاید اگر محمد رسول الله فیلمنامه نویس و کارگردانی که به زبان بین المللی فیلم سازی آشنا بودند را بر مسند خود می‌‎نشاند به هیچ عنوان تا این حد ضعیف و دور از انتظار عمل نمی‌کرد.

همین چند ساعت پیش متوجه شدم که این فیلم از سوی فرهنگستان علوم و هنرهای سینمایی به عنوان نماینده سینمای کشور برای جشنواره اسکار انتخاب شد. آیا به نظر شما با تفاسیر بالا باز هم این فیلم می‌تواند نماینده درخشانی برای سینما کشورمان در این جشنواره مهم باشد!

 

---

نگاهی ویژه به Emmy 2015

 

محمد رضا صحرایی

 

 

نگاه ویژه گیمفا به Emmy 2015

از آن به عنوان اسکار تلوزیونی یاد می‌شود! ۶۷ مراسم Emmy یکشنبه هفته گذشته با مجموعه از بهترین های صفحه کوچک (تلویزیون) برگزار شد بالاخره با هزاران حدس و گمان در مورد برندگان بخش‌های مختلف در نهایت مراسم Emmy 2015 شروع‌ می‌شود تا همگان به جواب های خود برسند پس بر روی صندلی های خود نشسته و با آرامش ما را دنبال کنید

 

 

مجری این مراسم Andy Samberg

 

مجری این مراسم Andy Samberg، کمدین و ستاره سریال Brooklyn Nine-Nine، مراسم را با یکسری جوک و گرفتن ایراد به قوانین ایالات متحده شروع می‌کند با این حال ایشان به خوبی توانست از عهده این مراسم دربیاید.

بیش از این در مورد این مراسم صحبتی نمی‌کنیم زیرا بعد از بخش ابتدایی مراسم تمرکز بر روی اهدای جوایز به سریال های مختلف می‌رود. در بخش ابتدایی به یک جمع بندی کلی از برندگان اصلی و سپس پرداخت به تک تک بخش های مهم به همراه کاندید‌ها و برندگان اصلی می‌پردازیم.

سریال Game of Thrones، توانست ۴ امی اصلی از جمله : بهترین سریال درام، بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای پیتر دینکلیج، بهترین کارگردانی برای فینالی فصل پنجم و بهترین فیلمنامه را از آن خود کند. این سریال پیش از این در مراسم کلاس هنری امی نیز ۸ جایزه‌ی امی کسب کرده بود تا مجموع جوایزش را به تعداد ۱۲ رسانده و رکورد شکنی کند.پیش از این، سریال West Wing در سال ۲۰۰۰ توانسته بود مجموعا ۱۰ جایزه ی امی را مختص خود کند و حالا بازی تاج و تخت رکورد این سریال را با فصل پنجم خود شکست و بار دیگر نشان داد که به نگاه بسیاری، بهترین سریال نسل فعلی تلوزیون محسوب میشود.

 

همچنین مینی سریال الیو کیتریج که محصول شبکه‌ی HBO می باشد هم توانست ۶ جایزه‌ی امی اصلی را در بخش های مختلف از آن خود کند و به درخشان ترین اثر تلوزیونی ۶۷امین جشنواره‌ی امی تبدیل شود.

 

به این ترتیب، شبکه‌ی HBO توانست با کسب ۴۳ جایزه‌ی امی، برای بار دیگر رتبه‌ی اول جوایز را از آن خود کند. در رتبه‌ی دوم هم شبکه‌ی NBC با ۱۲ جایزه‌ی امی قرار گرفت. از نکات جالب توجه دیگر هم میتوان به اعطای جایزه‌ی بهترین بازیگر زن سریال درام به وایولا دیویس اشاره کرد. دیویس که برای سریال How to Get Away with Murder این جایزه را کسب کرده، تبدیل به اولین بازیگر سیاهپوست زنی شد که این امی را به خانه میبرد.

لیست کاندید‌ها به همراه برندگان هر بخش

 

• در هر بخش برنده اصلی با رنگ سبز و به صورت پررنگ مشخص شده است.
  

 

بهترین مجموعه تلویزیونی درام
Better Call Saul
Downton Abbey
Game of Thrones
Homeland
House of Cards
Mad Men
Orange Is The New Black

بهترین مجموعه‌ تلوزیونی کمدی
Louie
Modern Family
Parks & Recreation
Silicon Valley
Transparent
Unbreakable Kimmy Schmidt
Veep

بهترین مجموعه تلوزیونی کوتاه
American Crime
American Horror Story: Freak Show
Olive Kitteridge
Honorable Woman
Wolf Hall

بهترین بازیگر نقش اصلی مرد در مجموعه درام
Kyle Chandler, Bloodline
Jeff Daniels, Newsroom
Jon Hamm, Mad Men
Bob Odenkirk, Better Call Saul
Liev Schreiber, Ray Donovan
Kevin Spacey, House of Cards

بهترین بازیگر نقش اصلی زن در مجموعه درام
Claire Danes, Homeland
Viola Davis, How to Get Away With Murder
Taraji P. Henson, Empire
Tatania Maslany, Orphan Black
Elisabeth Moss, Mad Men
Robin Wright, House of Cards

بهترین بازیگر نقش اصلی مرد در مجموعه کوتاه تلوزیونی یا فیلم
Adrien Brody, Houdini
Ricky Gervais, Derek
Timothy Hutton, American Crime Story
Richard Jenkins, Olive Kitteridge
David Oyelowo, Nightingale
Mark Rylance, Wolf Hall

بهترین بازیگر نقش اصلی زن در مجموعه کوتاه تلوزیونی یا فیلم
Maggie Gyllenhaal, The Honourable Woman
Felicity Huffman, American Crime
Jessica Lange, American Horror Story
Queen Latifah, Bessie
Frances McDormand, Olive Kitteridge
Emma Thompson, Sweeney Todd

بهترین بازیگر نقش اصلی مرد در مجموعه کمدی
Anthony Anderson, Black-ish
Louis C.K., Louie
Don Cheadle, House of Lies
Will Forte, The Last Man on Earth
Matt LeBlanc, Episodes
William H. Macy, Shameless
Jeffrey Tambor, Transparent

بهترین بازیگر نقش اصلی زن در مجموعه کمدی
Edie Falco, Nurse Jackie
Lisa Kudrow, The Comeback
Julia Louis Dreyfus, Veep
Amy Poehler, Parks & Recreation
Amy Schumer, Inside Amy Schumer
Lily Tomlin, Grace and Frankie

بهترین بازیگر نقش مکمل مرد در مجموعه درام
Jonathan Banks, Better Call Saul
Ben Mendelsohn, Bloodline
Jim Carter, Downton Abbey
Peter Dinklage, Game Of Thrones
Alan Cumming, The Good Wife
Michael Kelly, House of Cards

بهترین بازیگر نقش مکمل زن در مجموعه درام
Joanne Froggatt, Downton Abbey
Lena Headey, Game Of Thrones
Emilia Clarke, Game of Thrones
Christine Baranski, The Good Wife
Christina Hendricks, Mad Men
Uzo Aduba, Orange Is The New Black

بهترین بازیگر نقش مکمل مرد در مجموعه کمدی
Andre Braugher, Brooklyn Nine-Nine
Adam Driver, Girls
Keegan-Michael Key, Key & Peele
Ty Burrell, Modern Family
Tituss Burgess, Unbreakable Kimmy Schmidt
Tony Hale, Veep

بهترین بازیگر نقش مکمل زن در مجموعه کمدی
Mayim Bialik, The Big Bang Theory
Niecy Nash, Getting On
Julie Bowen, Modern Family
Allison Janney, Mom
Kate McKinnon, Saturday Night Live
Gaby Hoffmann, Transparent
Jane Krakowski, Unbreakable Kimmy Schmidt
Anna Chlumsky, Veep

بهترین بازیگر نقش مکمل مرد در مجموعه کوتاه یا فیلم تلوزیونی
Richard Cabral, American Crime
Denis O’Hare, American Horror Story: Freak Show
Finn Wittrock, American Horror Story: Freak Show
Michael Kenneth, Bessie
Bill Murray, Olive Kitteridge
Damian Lewis, Wolf Hall

بهترین بازیگر نقش مکمل زن در مجموعه کوتاه یا فیلم تلوزیونی
Regina King, American Crime
Sarah Paulson, American Horror Story: Freak Show
Angela Bassett, American Horror Story: Freak Show
Kathy Bates, American Horror Story: Freak Show
Mo’Nique, Bessie
Zoe Kazan, Olive Kitteridge

بهترین فیلم تلوزیونی
Agatha Christie’s Poirot: Curtain, Poirot’s Last Case
Bessie
Grace Of Monaco
Hello Ladies: The Movie
Killing Jesus
Nightingale

 

 مراسم Emmy امسال نیز با تمام حدس و گمان ها به پایان رسید و در نهایت برندگان نهایی هر بخش مشخص شدند. امیدوارم از پوشش گیمفا از این مراسم مهم نهایت لذت را برده باشید.

 

سریال Game of Thrones توانست با مجموع ۱۲ جایزه لقب بهترین سریال نسل فعلی را بگیرد.

به دلیل حجم بالای مقاله و سیستم انجمن این شماره از سینما+ در طی دو شماره در انجمن منتشر خواهد شد.

ممنون

[Mohammad.Hl..]

مثله همیشه عالی بود 
ممنون آقای صحرایی

[Mohammad Reza Sahraee]

مثله همیشه عالی بود 
ممنون آقای صحرایی

ممنون دوست عزیز نظر لطفتونه

[You Never Win]

عالی تر از عالی!خیلی ممنون آقای صحرایی!و کل نویسندگانی که به نوشتن قسمت هاییش کمک کردن!

[Mohammad Reza Sahraee]

عالی تر از عالی!خیلی ممنون آقای صحرایی!و کل نویسندگانی که به نوشتن قسمت هاییش کمک کردن!

نظر لطفتونه 
من هم به نوبه خودم از میثم علی حسنی، الوند فایقی، معبن کلهری و مجید نصر که بنر رو برامون طراحی کرد نهایت تشکر دارم
ممنون

[isapor123]

ایول به مقاله واقعا عالی بود   بابت همه ی کسانی که سینما + رو دارن ادامه میدن تشکر میکنم  

جشنواره ی emmy هم طبق هر سال با دست پر و متفاوت کار خودش رو انجام داد از طرفی دیگه مجری محبوب آقای اندی سمبربگ خیلی اجرای خوبی داشت به عنوان یه مجری و جزو کمدین های مورد علاقم هستش 
بخش جوایز هم واقعا خوب بود و بلاخره بعد از چند سال انتظار سریال مورد علاقه ی ما جایزه ی بهترین سریال سال رو گرفت :D البته طبق سالهای پیش اگه سریال بریکنیگ بد وجود خارجی نداشت تا الان game of thrones شانس بیشتری داشت تو بخش جوایز  :rolleyes:  
فیلم محمد رسول و الله هم بنظر یه اثر تاریخی تو تاریخ سینمای ایران هستش و واقعا ارزش نگاه کردن داره یک دلیل اون هم این هستش که کارگردان این فیلم مجید مجیدی هستش و واقعا از اون سابقه ی درخشانی که تو لیست فیلم سازیش داره بدون بهانه مخاطب رو برای دیدن این فیلم تشویق میکنه 

[Mohammad Reza Sahraee]

ایول به مقاله واقعا عالی بود   بابت همه ی کسانی که سینما + رو دارن ادامه میدن تشکر میکنم  

جشنواره ی emmy هم طبق هر سال با دست پر و متفاوت کار خودش رو انجام داد از طرفی دیگه مجری محبوب آقای اندی سمبربگ خیلی اجرای خوبی داشت به عنوان یه مجری و جزو کمدین های مورد علاقم هستش 
بخش جوایز هم واقعا خوب بود و بلاخره بعد از چند سال انتظار سریال مورد علاقه ی ما جایزه ی بهترین سریال سال رو گرفت :D البته طبق سالهای پیش اگه سریال بریکنیگ بد وجود خارجی نداشت تا الان game of thrones شانس بیشتری داشت تو بخش جوایز  :rolleyes:  
فیلم محمد رسول و الله هم بنظر یه اثر تاریخی تو تاریخ سینمای ایران هستش و واقعا ارزش نگاه کردن داره یک دلیل اون هم این هستش که کارگردان این فیلم مجید مجیدی هستش و واقعا از اون سابقه ی درخشانی که تو لیست فیلم سازیش داره بدون بهانه مخاطب رو برای دیدن این فیلم تشویق میکنه 

نظر لطفته امیر جان 
من خودمم از امی امسال خیلی بیشتر نسبت به پارسال لذت بردم 
نظری در مورد فیلم محمد رسول الله نمی دم چون نظر کلی من در مورد این فیلم تو متن مشخص هستش

[Last Warrior]

با تشکر از همه‌ی دوستان تهیه‌کننده‌ی این بخش. من معمولا سعی می‌کنم هر سری دنبال کنم مطالب رو.

---

با اونهمه سروصدا و جمع کردن تعدادی از بهترین‌های سینمای جهان در گروه سازندگان فیلم محمد رسول‌ا... ، انتظار یه فیلم فوقالعاده می‌رفت، من خودم ندیدم فیلمو ولی تعدادی از نظرات و نقدها نشان از نارضایتی داره.
ستون فقرات هر فیلم ( چه فاخر یا غیر اون) فیلمنامست و بعضی اوقات به نظر میاد این موضوع مهم و پرداخت هر چه بیشتر به اون بین سایر بخش‌ها گم میشه. یادمه سر فیلم ملک سلیمان  (ع) آقای جیرانی با کارگردان فیلم( شهریار بحرانی ) توی برنامه‌ی هفت بحثی میکردن، یه جای بحث جیرانی گفت کاش برای فیلمنامه هم یه نفر خارجی میاوردین( بعضی از عوامل اون فیلم هم خارجی بودن) بعد کارگردان گفت که یه خارجی مثلا نمیتونه خیلی از مفاهیم رو درک کنه و ... جیرانی در پاسخ گفت، ولی اونا ساختار رو بلدن. همین ساختار و بلد بودن خلق یک فیلمنامه کامل میتونه عنصر گمشده‌ی خیلی از فیلمها باشه.
ممنون از نقد فیلم، فقط دونکته مهم به نظرم رسید :

مجیدی با بودجه فراوانی که در دست خود داشته است، نتوانسته فیلمی را بسازد که بتواند او را به مانند فیلم ساز بزرگی همچون “اصغر فرهادی” بین المللی بکند.

 ببینید، مجیدی خیلی پیشتر از فرهادی یه فیلمساز مطرح و بین‌المللی بوده و الان هم هست. مجیدی از زمان ساخت فیلم "بچه‌های آسمان" که نامزد بهترین فیلم خارجی زبان شد، مطرح هست. آقای فرهادی از قبال ساخت آثار بی‌نظیر اجتماعی خودشون مثل " درباره‌ی الی" شهرتی بدست آوردن و الان هم فکر کنم بنا به قراداد‌هایی که دارن برای شرکت های خارجی فیلم میسازن( اگه اشتباه نکنم) با این حال خودشون گفتن که بازم دوست دارن در ایران فیلم بسازن.

فیلم کاملا فراتر از استاندارد های سینمای خاک خورده کشورمان می‌باشد

سینمای خاک خورده رو به نظرم نباید به صورت کلی به همه سینمای کشور تعمیم میدادین. همین سینما بعضی از فیلمهاش از لحاظ هنری از بهترین‌های جهان هست و سینمای ایران در کل از سینماهای مورد اعتنای جهان به شمار میره. البته از نظر سرمایه گذاری و تجارت و خیلی از موارد قابل مقایسه با غول‌های جهان نیست، کلی هم فیلم کم ارزش ساخته میشه در این سینما ولی در هرحال این سینما خودش رو در جهان اثبات کرده؛ این اثبات هم فقط یه بخشی ازش به خاطر بردن جوایزی مثل اسکار‌، نخل، شیر و خرس طلایی و  غیره هست؛ فقط یه بخشی.
البته شاید منظورتون از استانداردها، استانداردهای فنی بوده که در این مورد، بخصوص در بعضی بخش‌ها مثلا جلوه‌های بصری شاید هنوز خیلی عقب باشیم ولی به نظر من بیشتر در بخش بودجه و صنعتی شدن سینما عقب هستیم نه هنری.


با تشکر مجدد از دوستان نویسنده‌ی سینما+

[Mohammad Reza Sahraee]

با تشکر از همه‌ی دوستان تهیه‌کننده‌ی این بخش. من معمولا سعی می‌کنم هر سری دنبال کنم مطالب رو.

---

با اونهمه سروصدا و جمع کردن تعدادی از بهترین‌های سینمای جهان در گروه سازندگان فیلم محمد رسول‌ا... ، انتظار یه فیلم فوقالعاده می‌رفت، من خودم ندیدم فیلمو ولی تعدادی از نظرات و نقدها نشان از نارضایتی داره.
ستون فقرات هر فیلم ( چه فاخر یا غیر اون) فیلمنامست و بعضی اوقات به نظر میاد این موضوع مهم و پرداخت هر چه بیشتر به اون بین سایر بخش‌ها گم میشه. یادمه سر فیلم ملک سلیمان  (ع) آقای جیرانی با کارگردان فیلم( شهریار بحرانی ) توی برنامه‌ی هفت بحثی میکردن، یه جای بحث جیرانی گفت کاش برای فیلمنامه هم یه نفر خارجی میاوردین( بعضی از عوامل اون فیلم هم خارجی بودن) بعد کارگردان گفت که یه خارجی مثلا نمیتونه خیلی از مفاهیم رو درک کنه و ... جیرانی در پاسخ گفت، ولی اونا ساختار رو بلدن. همین ساختار و بلد بودن خلق یک فیلمنامه کامل میتونه عنصر گمشده‌ی خیلی از فیلمها باشه.
ممنون از نقد فیلم، فقط دونکته مهم به نظرم رسید :

مجیدی با بودجه فراوانی که در دست خود داشته است، نتوانسته فیلمی را بسازد که بتواند او را به مانند فیلم ساز بزرگی همچون “اصغر فرهادی” بین المللی بکند.

 ببینید، مجیدی خیلی پیشتر از فرهادی یه فیلمساز مطرح و بین‌المللی بوده و الان هم هست. مجیدی از زمان ساخت فیلم "بچه‌های آسمان" که نامزد بهترین فیلم خارجی زبان شد، مطرح هست. آقای فرهادی از قبال ساخت آثار بی‌نظیر اجتماعی خودشون مثل " درباره‌ی الی" شهرتی بدست آوردن و الان هم فکر کنم بنا به قراداد‌هایی که دارن برای شرکت های خارجی فیلم میسازن( اگه اشتباه نکنم) با این حال خودشون گفتن که بازم دوست دارن در ایران فیلم بسازن.

فیلم کاملا فراتر از استاندارد های سینمای خاک خورده کشورمان می‌باشد

سینمای خاک خورده رو به نظرم نباید به صورت کلی به همه سینمای کشور تعمیم میدادین. همین سینما بعضی از فیلمهاش از لحاظ هنری از بهترین‌های جهان هست و سینمای ایران در کل از سینماهای مورد اعتنای جهان به شمار میره. البته از نظر سرمایه گذاری و تجارت و خیلی از موارد قابل مقایسه با غول‌های جهان نیست، کلی هم فیلم کم ارزش ساخته میشه در این سینما ولی در هرحال این سینما خودش رو در جهان اثبات کرده؛ این اثبات هم فقط یه بخشی ازش به خاطر بردن جوایزی مثل اسکار‌، نخل، شیر و خرس طلایی و  غیره هست؛ فقط یه بخشی.
البته شاید منظورتون از استانداردها، استانداردهای فنی بوده که در این مورد، بخصوص در بعضی بخش‌ها مثلا جلوه‌های بصری شاید هنوز خیلی عقب باشیم ولی به نظر من بیشتر در بخش بودجه و صنعتی شدن سینما عقب هستیم نه هنری.


با تشکر مجدد از دوستان نویسنده‌ی سینما+

ممنونم سجاد جان به خاطر این نظر مفیدتون 
درسته مجیدی فیلم ساز بزرگیه و خودش رو اثبات کرده ولی از نظر من مجیدی سعی کرده بود با استفاده از نام محمد رسول الله بر روی احساسات مردم تاثیر بزاره و اشتباهات فاحش فیلم خودش  رو در پشت این نام مخفی کنه چون یک شخص وقتی که می شینه به نگاه کردن یک فیلم مخصوصا فیلم های که در ژانر فیلم های مذهبی دسته بندی میشه کمی به خاطر احساساتی شدن فیلم رو به دقت نسبت به به فیلم های دیگه مشاهده نمی کنه بنابراین مشکلات فیلم چندان به چشم نمیاد 
از نظر من مجیدی می تونست با این مقدار بودجه (35 میلیون دلار) خودش رو به یک فیلم ساز تراز اول جهانی تبدیل کنه (به دلیل ژانر فیلمش) همون طور که همه مل گیبسون رو با مصائب مسیح میشناسن نه با شجاع دل و مکس دیوانه 

درسته ارزش سینمای ایران از لحاظ هنری اثبات شده ولی به نظرتون تو چند سال اخیر فیلم سازی بودی که بتونه ارزش این سینما رو حفظ کن 99  درصد فیلمای سال اونقدر افتضاح هستن که واقعا واژه آش.غال کمه براشون 
به شخصه من شناسنامه این سینما رو آقای جعفر پناهی و آقای فرهادی میدونم کسایی که فیلماشون ارزش جهانی داره و هیچگاه هم فیلماشون افت چندانی نداشته 
باز هم تشکر ویژه دارم از شما به خاطر این نظر مفیدتون

[Last Warrior]

ممنون از نظرت محمدرضا جان
راستش من فیلم رو ندیدم و در مورد فیلم و کارگردانی نظری ندارم.
ولی به نظر من بودجه‌ی بالا دلیلی بر موفقیت حتمی فیلم نیست و بودجه پایین هم دلیلی بر عدم موفقیت نخواهد بود. همین دو کارگردان مورد بحث هم با فیلم‌هایی با بودجه نه چندان زیاد در جهان مطرح شدن. 
یک فیلم بزرگ و بقول معروف فاخر قابل مقایسه با یه فیلم معمولی( ازلحاظ بودجه و تهیه) نیست و کار کارگردانی و سایر بخش‌ها بمراتب ممکنه سنگین‌تر باشه و همون‌طور که در نظر قبلی هم گفتم نقش فیلمنامه اینجا خیلی مهمه که در خیلی از فیلم‌های فاخر کشور تا حدی بهش کمتر بها داده میشه.
در هر حال نظر قبلی من در مورد مقایسه‌ی این دو کارگردان به این نحو بود، البته نظر شما هم قابل احترام هست.
اما در مورد وضعیت سینما هم نظر من در مورد کلیت این سینما بود که از نوشته به نظر میومد نه این چند سال اخیر. ولی کلا تربیت یا کشف فیلمساز‌های زبردست به این راحتی نیست و نمیشه هر سال منتظر اثری مثل " درباره‌ی الی" یا ظهور فیلمسازی مثل " اصغر فرهادی" در کشورمون باشیم. من هم قبول دارم که بسیاری از فیلمها فاقد ارزش هستن ولی با این حال فیلمسازان جوون و خلاقی هم مثل "شهرام مکری" هم هر از گاهی ظهور میکنن و افتخاراتی هم برای سینما بدست میارن. البته من مطرح بودن رو فقط کسب جایزه از جشنواره‌ها نمیدونم که این دیگه بحث مفصل جداگانه‌ای رو میطلبه.

---

ممنون از شما بابت این بخش و مطالب
اگه مقدور بود از این جور نقدها در مورد فیلم‌های روز سینمای جهان هم اگه تونستید قرار بدید
موفق باشید