08-20-2014, 01:57 AM
(آخرین ویرایش: 08-20-2014, 02:18 AM، توسط arash.honarvar.)
عنوان : Alien : Isolation
سازنده : Creative Assembly
ناشر : SEGA
تاریخ انتشار : 7 اکتبر 2014
پلتفرم : PC, PlayStation 3, Xbox 360, Xbox One, PlayStation 4
ژانر : اکشن ، بقا
سازنده : Creative Assembly
ناشر : SEGA
تاریخ انتشار : 7 اکتبر 2014
پلتفرم : PC, PlayStation 3, Xbox 360, Xbox One, PlayStation 4
ژانر : اکشن ، بقا
![[تصویر: 96366612107802048613.jpg]](http://upload7.ir/imgs/2014-08/96366612107802048613.jpg)
Alien: Isolation از روز اولی که معرفی شد ما را تحت تاثیر قرار داد ولی این مرتبه متفاوت است . این یک دموی نمایشی یا یک رویداد شلوغ مطبوعاتی نیست ، این من هستم همراه با بازی Alien: Isolation . چراغ ها خاموش شد ، هدفون ها روشن شد . من کاملا تنها هستم . درسته ، من کاملا وحشت زده هستم .
Alien: Isolation آنقدر ترسناک است که شاید گفتن آن بیهوده باشد . این بازی بر مبنای ترس و وحشت پایه ریزی شده است. Alien: Isolation تلاش نمی کند تا تجربه خود را با چیز دیگری عوض کند. در زمانی که بازی های پرطرفدار و پرفروش می خواهند همه نوع تجربه ای را در اختیار همه ی افراد قرار دهند ، این یک درخشش بزرگ است که استودیوی Creative Assembly در این راه تصمیم گرفته است که Alien: Isolation بازی باشد که شما را به شدت بترساند.این همه چیزی است که وجود دارد و همه چیزی است که نیاز است باشد.
بازی با Amanda Ripley شروع می شود ، دختر Sigourney Weaver که یک کارکتر فیلم است ، او به ایستگاه فضایی Sevastopol سفر کرده است، بلافاصله، شما با واقعیتی مواجه می شوید که در آن همه چیز به طرز تعجب برانگیزی اشتباه است . چراغ ها خاموش می شود ، مخروبه ها و آشغال ها در همه جای محیط هستند و یک نفر روی دیوار با حروف قرمز بزرگ نوشته است " به کسی اعتماد نکن". همچنین یک زن که به شدت در حال خونریزی و مرگ است بر روی زمین افتاده و یک مرد که التماس می کند در بخش پزشکی ایستگاه به دنبال کمک بروی .
Alien: Isolation آنقدر ترسناک است که شاید گفتن آن بیهوده باشد . این بازی بر مبنای ترس و وحشت پایه ریزی شده است. Alien: Isolation تلاش نمی کند تا تجربه خود را با چیز دیگری عوض کند. در زمانی که بازی های پرطرفدار و پرفروش می خواهند همه نوع تجربه ای را در اختیار همه ی افراد قرار دهند ، این یک درخشش بزرگ است که استودیوی Creative Assembly در این راه تصمیم گرفته است که Alien: Isolation بازی باشد که شما را به شدت بترساند.این همه چیزی است که وجود دارد و همه چیزی است که نیاز است باشد.
بازی با Amanda Ripley شروع می شود ، دختر Sigourney Weaver که یک کارکتر فیلم است ، او به ایستگاه فضایی Sevastopol سفر کرده است، بلافاصله، شما با واقعیتی مواجه می شوید که در آن همه چیز به طرز تعجب برانگیزی اشتباه است . چراغ ها خاموش می شود ، مخروبه ها و آشغال ها در همه جای محیط هستند و یک نفر روی دیوار با حروف قرمز بزرگ نوشته است " به کسی اعتماد نکن". همچنین یک زن که به شدت در حال خونریزی و مرگ است بر روی زمین افتاده و یک مرد که التماس می کند در بخش پزشکی ایستگاه به دنبال کمک بروی .
![[تصویر: 89923220052294616532.jpg]](http://upload7.ir/imgs/2014-08/89923220052294616532.jpg)
شما در مرکز ایستگاه تاریک و مه آلود Sevastopol قرار دارید.ماموریت هایی که به شما داده می شود بسیار کوچک تر از ماموریت های معمول هستند – به آن اتاق برو ، یکی از این ها را پیدا کن ، این کارت عبور را پیدا کن – اما شما با بازی روبرو هستید که در آن ، سفری که درپیش دارید بسیار مهمتر از مقصد سفر است . محیطی که در بازی های دیگر می توان آن را در چند ثانیه طی کرد در این بازی به دلیل پرسه زدن بیگانگان ، می تواند استرس زا شود .
در ادامه شما در یکی از اندک لحظات نمایشی بازی با یک غول روبرو می شوید. شما یک رمز عبور را از یک ترمینال به دست می آورید و باز می گردید تا از آن برای راه اندازی یک آسانسور استفاده کنید در همین حال یک قطعه موسیقی زیبا در حال پخش است ، مقداری زیادی مه محیط را فرا گرفته و صدای افتادن یک دریچه از سقف به گوش می رسد که از آن ابتدا دمی افراشته و بلند مانند نخ های یک بادبادک منحوس پدیدار می شود و پس از آن خود آن موجود وارد می شود.این موجود زشت ، مانند ترکیب عقرب با یک پلنگ است!
من خجالت نمی کشم که بگویم اولین حس من این بود که به اتاقی که از آن وارد شدم برگشتم و در یک کمد پنهان شدم . صدا ، توجه بیگانگان را به خود جلب می کند ، زمانی که از شکاف در نگاه می کردم ، صدای به هم خوردن دندان های من اتاق را پر کرده بود. او جلوتر می آمد در همین لحظه صفحه نمایش به من اعلام می کند که از stick چپ دسته بازی برای دور شدن از در و از trigger چپ دسته برای حبس کردن تنفس استفاده کنم . من با ترس این ماموریت را به پایان رساندم ، بیگانه درب را شکست و آرواره خود را به نزدیک صورت من آورد.
پیدا کردن ریتم بازی کمی زمان بر است . لذت این بازی ترساندن شما است که با طراحی صدای خارق العاده بازی شما را به تعجب و حیرت وا می دارد. ایستگاه فضایی ناله می کند و کامپیوترهای شما ذوب می شوند ولی شما کم کم به صداهی خطرناک محیط عادت می کنید. صدای قدم های شما ، صدای حرکت یک شیء فلزی از کانال های بالای سر شما ، صدای های منحوس و ترسناک لوله های بخار . شما این صداها را می شنوید، به ردیاب حرکتی خود نگاه می کنید و سریعأ و به آرامی به دنبال نزدیک ترین مخفیگاه می گردید. اگر خوش شانس باشید ، یک کمد در نزدیکی شما قرار دارد و اگر بد شانس باشید ، شما باید در حالت نشسته به سمت زیر یک میز حرکت کنید ، سعی کنید تا زمانی که این موجود سیاه عبور نکرده گریه نکنید .
در ادامه شما در یکی از اندک لحظات نمایشی بازی با یک غول روبرو می شوید. شما یک رمز عبور را از یک ترمینال به دست می آورید و باز می گردید تا از آن برای راه اندازی یک آسانسور استفاده کنید در همین حال یک قطعه موسیقی زیبا در حال پخش است ، مقداری زیادی مه محیط را فرا گرفته و صدای افتادن یک دریچه از سقف به گوش می رسد که از آن ابتدا دمی افراشته و بلند مانند نخ های یک بادبادک منحوس پدیدار می شود و پس از آن خود آن موجود وارد می شود.این موجود زشت ، مانند ترکیب عقرب با یک پلنگ است!
من خجالت نمی کشم که بگویم اولین حس من این بود که به اتاقی که از آن وارد شدم برگشتم و در یک کمد پنهان شدم . صدا ، توجه بیگانگان را به خود جلب می کند ، زمانی که از شکاف در نگاه می کردم ، صدای به هم خوردن دندان های من اتاق را پر کرده بود. او جلوتر می آمد در همین لحظه صفحه نمایش به من اعلام می کند که از stick چپ دسته بازی برای دور شدن از در و از trigger چپ دسته برای حبس کردن تنفس استفاده کنم . من با ترس این ماموریت را به پایان رساندم ، بیگانه درب را شکست و آرواره خود را به نزدیک صورت من آورد.
پیدا کردن ریتم بازی کمی زمان بر است . لذت این بازی ترساندن شما است که با طراحی صدای خارق العاده بازی شما را به تعجب و حیرت وا می دارد. ایستگاه فضایی ناله می کند و کامپیوترهای شما ذوب می شوند ولی شما کم کم به صداهی خطرناک محیط عادت می کنید. صدای قدم های شما ، صدای حرکت یک شیء فلزی از کانال های بالای سر شما ، صدای های منحوس و ترسناک لوله های بخار . شما این صداها را می شنوید، به ردیاب حرکتی خود نگاه می کنید و سریعأ و به آرامی به دنبال نزدیک ترین مخفیگاه می گردید. اگر خوش شانس باشید ، یک کمد در نزدیکی شما قرار دارد و اگر بد شانس باشید ، شما باید در حالت نشسته به سمت زیر یک میز حرکت کنید ، سعی کنید تا زمانی که این موجود سیاه عبور نکرده گریه نکنید .
![[تصویر: 06663927995069968582.jpg]](http://upload7.ir/imgs/2014-08/06663927995069968582.jpg)
این کار در آخر به شما این امکان را می دهد که به جزییات Sevastopol توجه کنید و از آن لذت ببرید. محیط های چشم نواز و جذاب فیلم Ridley Scott به زیبایی هر چه تمام تر بازگشته اند . تمام الگوها و تولیدات پلاستیکی و گوشه های گرد، این ها یک نگاه به آینده از سال 1970 است. پوسترهای بی کیفیت و متروکه خدمات عمومی بر روی دیوار، ما را به یاد تلاش های ساکنان این ایستگاه فضایی برای زنده ماندن می اندازد و یا شاید این کار ، یک اشاره زیبا به فیلم Alien 3 دارد. صفحه های نمایش قطور بودند ، داده ها در کارتریج های پلاستیکی بزرگ و نوارهای مغناطیسی ذخیره می شدند و همانظور سیستم های ایستگاه فضایی – اختصاص داده شده اند تا به شما کمک کند – به وسیله ی میله های افقی بزرگ و حجم وسیعی از داده های طیف ZX راه اندازی شده اند. در کل Alien: Isolation واقعا حیرت آور و تأثیرگذار است .
داستان به طور یکنواخت در طول بازی پخش شده است . تعداد اندکی میان پرده در طول بازی وجود دارد که اکثرأ به روش بازی Half Life 2 با دیالوگ ها مدیریت می شوند ، به طوری که، وقتی شما در حال انجام کارهای دیگر هستید ، به صورت in-game اتفاق می افتند. برخلاف نگرانی های من ، تعداد زیادی کارکترهای جانبی در طول بازی وجود ندارد . همانطور که از اسم بازی معلوم است (انزواisolation = )، حجم وسیعی از بازی را شما با Ripley می گذرانید. زمانی که "Working Joe" به عنوان یک خطر و نگرانی در بازی مطرح می شود ، این بازی هیچوقت به یک بازی اکشن تبدیل نمی شود . شما شاید یک اسلحه همراه خود داشته باشید ولی مهمات و تعداد تیر شما به طور خنده دار و عجیبی کم است ( بعد از ساعت ها بازی من تنها 9 عدد تیر در اسلحه خود داشتم ) از زمانی که صداهای بلند نظر بیگانه ها را به خود جلب می کند ، تیراندازی کار مناسبی نیست تا زمانی که شما راهی جز انجام آن نداشته باشید. این موجود منتظر حرکات شما است و شما را مجبور می کند تا درباره ی تمامی حرکات خود در طول بازی فکر کنید و به صورت کاملا هوشمندانه عمل کشتن را انجام دهید.
در ابعاد گسترده تر گیم پلی ، بازی حتی سخت تر از معیار های شما می شود . در طول زمانی که من در حال بازی بودم ، طبیعت بیگانه در طول بازی معنای آزادی عمل و گیچ شدن را برای من اثبات کرد . اطلاع از اینکه ممکن است در هر لحظه بیگانه ای ظاهر شود، گشت و گذار در محیط زیبا و پر زحمت Sevastopol را به لحظاتی خاطره انگیز برای شما تبدیل می کند ولی همین محیط شما را با مقداری مشکل و رنج و سختی روبرو می کند اما گاهی اوقات تنها به این موارد هم کفایت نمی کند ، زمانی که هیچ ضمانتی برای رخ دادن یک رویداد یکسان در مواقعی که شما دو بار این بازی را انجام می دهید وجود ندارد و باعث شد که من چندین بار برای اتمام یک مأموریت مشخص تلاش کنم . تعدادی از شکست های من کاملا به دلیل اشتباهات خودم بود ، ولی تعدادی هم وجود داشت که من واقعا احساس کردم هیچ شانسی ندارم .
داستان به طور یکنواخت در طول بازی پخش شده است . تعداد اندکی میان پرده در طول بازی وجود دارد که اکثرأ به روش بازی Half Life 2 با دیالوگ ها مدیریت می شوند ، به طوری که، وقتی شما در حال انجام کارهای دیگر هستید ، به صورت in-game اتفاق می افتند. برخلاف نگرانی های من ، تعداد زیادی کارکترهای جانبی در طول بازی وجود ندارد . همانطور که از اسم بازی معلوم است (انزواisolation = )، حجم وسیعی از بازی را شما با Ripley می گذرانید. زمانی که "Working Joe" به عنوان یک خطر و نگرانی در بازی مطرح می شود ، این بازی هیچوقت به یک بازی اکشن تبدیل نمی شود . شما شاید یک اسلحه همراه خود داشته باشید ولی مهمات و تعداد تیر شما به طور خنده دار و عجیبی کم است ( بعد از ساعت ها بازی من تنها 9 عدد تیر در اسلحه خود داشتم ) از زمانی که صداهای بلند نظر بیگانه ها را به خود جلب می کند ، تیراندازی کار مناسبی نیست تا زمانی که شما راهی جز انجام آن نداشته باشید. این موجود منتظر حرکات شما است و شما را مجبور می کند تا درباره ی تمامی حرکات خود در طول بازی فکر کنید و به صورت کاملا هوشمندانه عمل کشتن را انجام دهید.
در ابعاد گسترده تر گیم پلی ، بازی حتی سخت تر از معیار های شما می شود . در طول زمانی که من در حال بازی بودم ، طبیعت بیگانه در طول بازی معنای آزادی عمل و گیچ شدن را برای من اثبات کرد . اطلاع از اینکه ممکن است در هر لحظه بیگانه ای ظاهر شود، گشت و گذار در محیط زیبا و پر زحمت Sevastopol را به لحظاتی خاطره انگیز برای شما تبدیل می کند ولی همین محیط شما را با مقداری مشکل و رنج و سختی روبرو می کند اما گاهی اوقات تنها به این موارد هم کفایت نمی کند ، زمانی که هیچ ضمانتی برای رخ دادن یک رویداد یکسان در مواقعی که شما دو بار این بازی را انجام می دهید وجود ندارد و باعث شد که من چندین بار برای اتمام یک مأموریت مشخص تلاش کنم . تعدادی از شکست های من کاملا به دلیل اشتباهات خودم بود ، ولی تعدادی هم وجود داشت که من واقعا احساس کردم هیچ شانسی ندارم .
![[تصویر: 26423976538283949971.jpg]](http://www.upload7.ir/imgs/2014-08/26423976538283949971.jpg)
به این ترتیب ، Alien: Isolation انتخاب کرده است که بر روی یک مرز باریک حرکت کند . سختی بی رحمانه ی این بازی برای ایجاد حس مخاطره ی واقعی ، ضروری به نظر می رسد. ( در واقع، این بازی به طور پیش فرض بر روی حالت سخت تنظیم می شود ) و همچنین بدین معنا است که من هر قسمت بازی را چندین بار تکرار کردم و این تکرار به مانند پادزهری برای حس ترس قلمداد می شود. بدیهی است که در قسمت های ابتدایی بازی ، بیگانه به طور مداوم در نزدیکی شما قرار دارد ، حداقل هنگامی که من در حال انجام این بازی بودم اینگونه بود . در ادامه ی قسمت های بازی ، این غول کمتر به مانند تهدید شوم احساس می شد ، به مانند یک شمشیر Damoclean که امکان دارد در هر لحظه بر روی زمین بیفتد و بیشتر شبیه یک مزاحم مداوم که در اطراف شما مشغول کار است . گاهی اوقات گشت و گذارهای Alien: Isolation بیشتر از حد معمول است .
ولی این به این معنی نیست که من در مدت بازی خود از جهان بی رحم و خوش ساخت Alien: Isolation لذت نبردم . از بسیاری از جهات ، این جابجایی و تغییر میان ترسناک بودن بازی و کنترل ناامیدکننده بازی ، نتایج و خروجی های طبیعی آن چیزی است که بازی در تلاش است که به آن تبدیل شود. تبدیل این بازی به یک بازی ماجراجویانه ی سینمایی می توانست برای Creative Assembly یک کار آسان باشد ، که در آن پیشرفت های بازیکننده به قسمت های مختلفی تقسیم بندی می شد ، همچنین می توانست با شروع دوباره های سریع و سختی سخاوتمندانه ای همراه باشد.اما وقت تجربه کردن یک ترن هوایی فرا رسیده است یعنی جایی که اهمیت تجربه ، گیم پلی بازی را دگرگون کرده است .
Alien: Isolation در جهت مخالف گام بر می دارد . این بازی با وجود محیط گسترده و با جزییات بالا و همچنین داستان پردازی خوب ، حس یک دنیای واقعی را به شما القا نمی کند و شما کاملأ احساس می کنید که در حال انجام بازی هستید اما این بازی کاملا به پدر بازی های ترسناک (Pac-Man ) وفادار است . بازی ای که در آن شما در یک فضای پر پیچ و خم به همراه یک هیولا قرار دارید و شما یا باید از این هیولا فرار کنید یا می توانید موقتأ او را متوقف کنید ، اما چشم انداز و جنبه فکری و جلوه های بصری آن ها با هم کاملا تفاوت دارد ولی جالب است بدانید که هسته ی اصلی گیم پلی هر دو بازی یکسان است. این احساس استرس زای تعقیب و گریز بدون خستگی ، شکار شدن و کمین کردن از موارد مشترکی است که در هر دو بازی وجود دارد . این همان سیستمی است که هم می تواند هیجان را برای شما فراهم کند و هم می تواند زمانی که اتفاق ها بر وفق مراد شما نیست کاملأ ناامید کننده باشد.
من پس از چندین بار تجربه یاد گرفتم که در بازی Alien: Isolation اتفاق ها همیشه بر وفق مراد شما نیست . در ساعت هایی که من در حال بازی بودم ، تنها ، بر روی میزم ، در تاریکی ، این بازی توانست با وفاداری خودش به پدر بازی های ترسناک ، من را به وجد بیاورد و هیجان زده کند ، با صحنه های های ترسناکش من را به شدت بترساند و با مجازات های وحشیانه و نقاط ذخیره ی پراکنده اش من را به شدت عصبانی کند . این بازی همان بازی بود که من آرزویش را داشتم و حتی شاید بیشتر از آن . آیا من دوباره باز میگردم تا با این هیولا و بیگانه مواجه شوم ؟
قطعا بله
بچه ها این مقاله اولین کار ترجمه ی من هست . ببخشید اگه کم و کاستی بوده چون اصطلاح در اون زیاد بود . شاد باشید
ولی این به این معنی نیست که من در مدت بازی خود از جهان بی رحم و خوش ساخت Alien: Isolation لذت نبردم . از بسیاری از جهات ، این جابجایی و تغییر میان ترسناک بودن بازی و کنترل ناامیدکننده بازی ، نتایج و خروجی های طبیعی آن چیزی است که بازی در تلاش است که به آن تبدیل شود. تبدیل این بازی به یک بازی ماجراجویانه ی سینمایی می توانست برای Creative Assembly یک کار آسان باشد ، که در آن پیشرفت های بازیکننده به قسمت های مختلفی تقسیم بندی می شد ، همچنین می توانست با شروع دوباره های سریع و سختی سخاوتمندانه ای همراه باشد.اما وقت تجربه کردن یک ترن هوایی فرا رسیده است یعنی جایی که اهمیت تجربه ، گیم پلی بازی را دگرگون کرده است .
Alien: Isolation در جهت مخالف گام بر می دارد . این بازی با وجود محیط گسترده و با جزییات بالا و همچنین داستان پردازی خوب ، حس یک دنیای واقعی را به شما القا نمی کند و شما کاملأ احساس می کنید که در حال انجام بازی هستید اما این بازی کاملا به پدر بازی های ترسناک (Pac-Man ) وفادار است . بازی ای که در آن شما در یک فضای پر پیچ و خم به همراه یک هیولا قرار دارید و شما یا باید از این هیولا فرار کنید یا می توانید موقتأ او را متوقف کنید ، اما چشم انداز و جنبه فکری و جلوه های بصری آن ها با هم کاملا تفاوت دارد ولی جالب است بدانید که هسته ی اصلی گیم پلی هر دو بازی یکسان است. این احساس استرس زای تعقیب و گریز بدون خستگی ، شکار شدن و کمین کردن از موارد مشترکی است که در هر دو بازی وجود دارد . این همان سیستمی است که هم می تواند هیجان را برای شما فراهم کند و هم می تواند زمانی که اتفاق ها بر وفق مراد شما نیست کاملأ ناامید کننده باشد.
من پس از چندین بار تجربه یاد گرفتم که در بازی Alien: Isolation اتفاق ها همیشه بر وفق مراد شما نیست . در ساعت هایی که من در حال بازی بودم ، تنها ، بر روی میزم ، در تاریکی ، این بازی توانست با وفاداری خودش به پدر بازی های ترسناک ، من را به وجد بیاورد و هیجان زده کند ، با صحنه های های ترسناکش من را به شدت بترساند و با مجازات های وحشیانه و نقاط ذخیره ی پراکنده اش من را به شدت عصبانی کند . این بازی همان بازی بود که من آرزویش را داشتم و حتی شاید بیشتر از آن . آیا من دوباره باز میگردم تا با این هیولا و بیگانه مواجه شوم ؟
قطعا بله
بچه ها این مقاله اولین کار ترجمه ی من هست . ببخشید اگه کم و کاستی بوده چون اصطلاح در اون زیاد بود . شاد باشید
مترجم : آرش هنرور
ایمیل : arash.honarvar.1372@gmail.com
ایمیل : arash.honarvar.1372@gmail.com
![[تصویر: b7obiqb22m40mxrq72ov.png]](http://www.*****/images/b7obiqb22m40mxrq72ov.png)
![[تصویر: crysis_wallpaper_by_sfv666-d6av2wf.jpg]](http://img14.deviantart.net/4774/i/2013/178/d/4/crysis_wallpaper_by_sfv666-d6av2wf.jpg)