7 ساعت تا رستگاری| اولین نگاه به بازی Until Dawn

[ユニーク]

خب چون بقیه خیلی تعریف کردن پس من بیام هی ایراد بگیرم تا تعادل برقرار بشه
البته جمله اول شوخی بود، ولی همین اول بگم که من کارهای قبلیتون رو هم دنبال کردم و نکته ای که تو قبلیها هم تقریبا بود و در این مقاله خیلی بهتر شده روان بودن نوشته و خسته نکردن خواننده هست، بخصوص اگه مطلبی بتونه مخاطبی رو که حال و حوصله خوندن نداره تا انتهای نوشته با خودش همراه کنه که همین نکته بهترین مزیتی هست که یک نویسنده می تونه در نوشته هاش داشته باشه.
به طور کلی نوشته خوبی بود و همین تلاش برای شروعی متفاوت و سعی در یکپارچگی مطلب از ارزشهای مقالتون هست .
فقط یک نکته در مورد مقدمه بگم اونم اینکه خود من هم از اینطور شروع متفاوت خوشم میاد و کار شما هم قشنگ بود ولی من با جمله اول مقاله چندان ارتباط برقرار نکردم البته این ایرادی بر مقاله شما وارد نمی کنه و فقط نظر شخصی من هست. به نظر من انسانها موجودات ترسویی ( به طور جمع ! ) نیستند و در واقع این خود ترس هست که یک واقعیته و چه انسانها بخوان و چه نخوان این واقعیت در کنار اونها هست و خود اونها هستند که تاثیر ترس رو بر روی خودشون تعیین می کنند.
کم بودن مقاله هم به نظر من زیاد نکته مهمی نیست و مهمتر از اون خواندنی بودن و یک مقاله در همون مقدار هست که در مورد نوشته شما صدق میکنه، یک مقاله میتونه در عین کم بودن ظاهری، کامل هم باشه.
در مورد بازی هم اطلاعاتی که دارم در حد همین مطالبی هست که شما قرار دادید و همون چند تزیلر رو ازش دیدم؛ جالب بود ولی هنوز شاید کار داشته باشه و نمیشه نظر کلی داد.

شاید مسخره به نظر بیاد اما دقیقا قبل قرار دادن مقاله 2 تا چیز مقاله دقیقه 90 عوض کردم 1 عنوانش که الان شده 7 ساعت تا رستگاری و دقیقا همین جمله اول که و بازم می گم جالبه اما به همین شکلی که ذکر کردید نوشته بودم اما خب وقتی کلیت مقدمه خوندم به یک نکته باید توجه می کردم  اینکه که انسانها موجودات ترسویی هستند درستر می شد دلیل من اینه که از کلمه موجودات استفاده کردم می گین چه ربطی داری، وقتی که از جمله شما استفاده می شد باید توضیح هاتم درباره اون جمله بیشتر می شد و به خاطر همون جمله نزدیک 100 تا کلمه حذف اضافه می کردمو این مقدمه خیلی طولانی می کرد تعادل نوشتم بهم می زن یه مقدمه 400 کلمه ای داشتم با یه توضیح درباره بازی 1000 کلمه ایو بعد ترس در انسان ها یه چیز کاملا غریزی هست یعنی هیچ وقت شما نمی دونید که در مقابل ترس های مختلف چه واکنشی نشون می دید چیزی که غریزی باشه یعنی حقیقت محض پس بخوایم نخوایم ما ترسو هستیم حالا چه واقعیت باشه چه دروغ چه اتفاق این چیزی عوض نمی کنه. اما حیف شد شاید تنها جای مقالم که دست زدم الان گفتید ناراحت شدم همین جمله شروع بود به نظرم با همین جمله ای که شما نوشتید بهتر می بود انشالله مقاله بعدی. در مورد نوشتن لطف دوستانی مثل شما باعث شد روند کارم تغییر بدم نحوه نگراشم تغییر دادم با راهنمایی اساتید آکادمی یه نوشته کم غلط و درست علامت گذاری شده تحویل دوستان بدم بالاخره باید زحمات دوستانی که میان وقت می زارن می خونن رو یه جور جبران کرد دیگه

بازم ممنون