حرف اضافه، ضد بازی، ضد مخاطب – جایگاه داستان سرایی در بازی‌ها

[Clegane]

خب فکر کنم منظورت از تیکه‌ی اول پازل باشه

نه اتفاقا، پازل یکیشه. یک شوتر اول شخص یا سوم شخصِ درست و حسابی، یک مبارزه‌ی تن به تن، باس فایت‌های دارک سولز، اینا همه چالش ذهنی، ازنوع گیم هست.

کاراکترهای متال گیر هی می‌خوان مثل من، از شخصیت اصلی داستان اسطوره بکشن بیرون. کاراکترها هی اون کاراکتر رو قهرمان و افسانه صدا می‌کنن ولی در ادامه بازی کارهایی از طرف شخصیت داستان می‌بینیم، که می‌فهمیم نباید از کسی قهرمان ساخت چه بسا کلی کارش ایراد داشته باشه و تبدیل به کاراکتری بشه که از قهرمان می‌شه تهدید جهانی. به همین راحتی عقیده فردی می‌ره زیر سؤال.

این مثالی که داری میزنی کاملا بیرون از گیم هست و تو سینما عین همین رو داریم، خیلی فیلمهای قدیمی‌تر میشه مثال زد از این بابت. قهرمانی که تندیس اسطوره بودنش شکسته میشه، نمونه‌یِ این تو سینما زیاده. به نظرم اینجا باز هم داری از سینما متریال میگیری برای ساپورت کردن نظرت نه خود بازی.