منتقد مفید

[badkid]

به نام خدا

 

 

از همین ابتدای نوشتن عرض کنم که لحن نوشتاری این مقاله به صورت روان و بعضا گفتاری است،پس خواهشا در صورت توان از "ایرادات" چشم پوشی کنید...با تشکر از عزیزان.

بعد از ارسال نقدی برBatman:ArkhamKnightو مشاهده ی نظرات و همچنین خواندن نظرات دوستان در تمامی سایتها متوجه ی بعضی از نگرشها نسبت به منتقدان و به صورت خاص Gamespotشدم.در ایجا سعی میکنم به صورت مختصر و در حد توان،مفید با شما نظرم را در قالب یک مطلب به اشتراک بزارم.

عالی ولی پنهان

یکی از زیبایی های صنعت بازی نسبت به سینما از نظر بنده رابطه ی خوب و نزدیک منتقدان ومخاطبان نسبت به سینما است.شما مشاهده میکنید اغلب منتقدان بازیها از نظر سنی،اگر خیلی با تجربه باشند،حدود سی و خورده ای سال سن دارند و این جوانی باعث می شود که از نظر فکری و سلیقه ای شکاف بین منتقد و بازیباز وجود نداشته باشد و همچنین اکثریت منتقدان بازی از طریق اینترنت نظرات و نقدهای خودشان را منتشر میکنند و از همان پورت نیز بازخوردهای دیگران را مشاهده میکنند و واکنش نشان میدهند.من نمیگم که هیچ اختلاف نظری بین گیمرها و منتقدان وجود نداره،هر چی باشه این مقاله درمورد همین موضوع ست،اما شکاف و اختلاف نظر در صنعت سینما یک موضوع مثال زدنی است!مشاهده کنید که چند بار فیلمهایی را،منتقدان کوبیده(به معنای واقعی کلمه!)ولی در آخر به خاطر وجود چند بازیگر خوش قیافه و معروف فیلم به فروش فوق العاده ای میرسد و مردم از فیلم استقبال میکنند.اما چرا همچین اتفاقی میافتد و باعث میشود بسیاری از فیلمها و صد البته افراد که به هیچ عنوان لیاقت ندارند،موفق شوند...موفقیتی که مردم به آن ها هدیه کردند.

چرا که صنعت سینما دچار عام زدگی شده است و افراد هنر دوست وهنرشناس که اکثریت طرفدارهای سینما،اقلیت مردم،بودند جای خود را به افرادی با درک و نگاهی سطحی،اکثریت، دادند.

در دنیای گیم نیز چنین اتفاقی در حال وقع است اما با سرعتی بسیار کند و آهسته.چراکه مخاطبان این صنعت عموما جوان و تبعا باهوش اند،افرادی که با علاقه و شناخت به سمت به بازیها می آیند و خود را از این جامعه(گیمرها)میبینند.

منتقد و نقشهای آن

در اینجا وجود فردی که بسیار علاقه مند،با تجربه،با بینش دقیق و عمیق و صدالبته با یک تریبون عالی برای انتقال نظراتش،میتواند ذات هنر را از تبدیل شدنش به یک چیز بسیار پست ترو بی ارزشتر نجات دهد.

در صنعت بازی منتقد نه تنها نماینده ی اصلی مخاطبان(گیمران)در نظر بازیسازان و تولیدکنندگان است بلکه میتواند یک استاد عالی درجهت الگوبرداری برای خود گیمران باشد.

شاید بیشترین تاثیر یک نقد برروی بازیبازها باشد و بیشتر شبیه به یک توصیه به آنها به نظر بیاید اما حقیقت این است که مخاطب اصلی،سازنده ها هستند و یک منتقد به نمایندگی از جامعه گیمرها از خوبی های یک اثر ستایش میکند تا آن را در آثار دیگر نیز ببیند و یا از ایرادات خرده میگیرند تا جلوی اشتباه گرفته شود.

بسیاری از مخاطبان که تجربه ی یک منتقد در یک عرصه را ندارند،بهتر است  به او اعتماد کنند،معیار های درست یک اثر خوب و یک اثر بد را تشخیص دهند و با حفظ سلیقه و طرزتفکر مستقل خود،در آخر بهتر شوند!

به طور مثال،امسال بازی1886TheOrderمورد عنایت جامعه منتقدان قرار گرفت!و به تبع فروش بازی نیز تحت تاثیر انتقادهای منفی،کاهش پیدا کرد و نتوانست آن سودی را که شرکت ناشر به دنبالش بود را برگرداند.حال بیایید فرض کنیم که منتقدان به بازی نمرات فوق العاده میدادند آن وقت بود که نه تنها استودیوی سازنده به اشتباهاتی که کرده بود،آگاه نمی شد بلکه ناشر بازی نیز برای حمایت بیشتر از این گونه بازیها آستین های خود را بالا میزد و دیگر ناشران هم دامینو وار،این راه را میرفتند و دچار سینماییزه شدن(آره واقعا کلمه است!) تمامی بازیها میشدند.

تئوری گیم اسپات!

شاید زمانی که سه نوجوان در سال 1996دست به تاسیس پایگاه اینترنتی Gamespotزدند حتی تصور اینکه یک روز به یکی از معتبر ترین،اگر نگوییم معتبر ترین،سایت نقد و اطلاع رسانی در حوزه ی گیم تبدیل شوند،کار سختی برای آنها بود.گیم اسپات نه تنها بزرگترین سایت مطبوعاتی بازی ها است بلکه جز200پایگاه اینترنتی پربازدید جهان نیز است.چیزی که گیم اسپات را شاخص می کند نقد های آن می باشد.نقدهایی که بدون وابستگی،آگاهانه ،صادقانه و با حفظ چارچوبها نوشته می شوند.افرادی که در شعبه های مختلف گیم اسپات(آمریکا،انگلیس و...)همگی با تسلط بر برنامه نویسی و آشنایی با گرافیک و تدوین علاوه بر سر پا نگه داشتن سایت و انجام امور فنی،کار نقد و درست کردن برنامه های سایت را انجام میدهند.هر یک از منتقدان به صورت مستقل و با دیدگاه خودش یک عنوان را،با انتخاب سردبیر،نقد میکند و بعد ها در برنامه هایی مانندLobbyدر مورد نقد و نمره ی داده شده صحبت می کند وتوضیحات تکمیلی را میدهد.قطعا مورد توجه ترین منتقد گیم اسپات آقایKevinVanOrdمی باشد به طوری که حتی خیلی از دوستان و همکارانش،او را به خاطر نقد هایش دست میندازند و با او شوخی میکنند.

گیم اسپات به دلیل عدم وابستگی اش به بازار خرید یا فروش بازی ها نظراتش را هرچند کوبنده در رابطه با بازیها با آزادی تمام مطرح میکند و یکی از مهمترین دلایل موفقیت آنها این است،همانند برنامه TopGear.(یکی از مسائلی که به IGN،یکی از سایتهای بزرگ مطبوعات سرگرمی،ضربه می زند این است که بخش بازار سایت منتقدانش را محدود میکند.)

اما چیزی که مسلم است گیم اسپات یک فرد یا سایت نیست که ساخته شده است تا به بازیها نمره ی پایین دهد بلکه هر فرد با نظر شخصی اش و با احترام دیگر همکارانش برداشت ها و نظراتش را نسبت به یک اثر ابراز میکند.اما در کل میتوان خواسته ی افراد حاضر در گیم اسپات را به این خلاصه کرد:بازیها باید سرگرم کننده باشند و هر چیزی که بخواهد بازی را جدی تر و مهم تر کند نباید ذات سرگرم کننده بودنش را تغییر دهد.هچمنین آنها سعی دارند با دادن نمره های عالی به بازیهای خوش ساخت اما نه چندان مطرح،از استودیو و اثرشان حمایت کنند و با دادن نمره های نه چندان مطلوب به یک بازی،هرچند بزرگ، ارزش واقعی بازی را پدیدار کنند.





با تشکر

محمدرضا باقری

 

[Rasoul_76]

سخنان صحیح و واقعا به جایی بود.
با نویسنده موافقم. اگه وب سایت های منتقد هر چند وقت یه بار به عناوینی که تبلیغات آنچنانی دارن ولی سطح کیفی مناسبی دارن نمرات پایین ندن، شاهد عرضه ی عناوینی خواهیم بود که سالیانه فقط یه شکل و شمایل تازه میگیرن.
نمیخواستم Assassin's Creed رو مثال بزنم ولی چاره ای نیست. یوبی سافت داره سالیانه یه نسخه از این بازی رو عرضه میکنه و به همین دلیل اصلا شاهد نوآوری خاصی تو این سری نیستیم. کار یوبی سافت به جایی رسید که با دیدن نظرات منتقدا درمورد Black Flag ، افتضاحی به نام Unity رو تحویل ما داد. اگر نمرات کوبنده ی همین منتقدا نبود، حاضرم شرط ببندم که Syndicate نصف امکانات و نوآوری (؟) های فعلی رو نداشت.
همین ماجرا در مورد بازی هایی که فقط گرافیک ارائه میدن مثل Ryse و Order 1886 قابل تعمیمه. خودمونی بگم... اگه کسی حال این استودیو ها رو نگیره، از فردا همه یاد میگیرن و جای بازی بهمون دموی تکنیکی تحویل میدن.
گیم اسپات هم که جای خودش رو داره. بعضی نمراتش جنجالی هست. مثل نمره ی 8 که به عنوان تحسین شده ی The Last of Us یا نمره ی اخیری که به بتمن داد. ولی این وب سایت اصلا سایت بدی نیست. توی نقدهاش دقت کردم که همه ی موارد رو ذکر میکنه و مطابق با همون نمره میده. ولی سایتی مثل IGN (به همین دلیلی که توی مقاله ذکر شد) میاد 7 خط ایراد ذکر میکنه و آخرش 0.7 از نمره ی بازی کم میکنه!
به هر حال امیدوارم همه ی گیمرا، منتقدا رو در جناح خودشون ببینن نه روبروی خودشون. منتقدا اگه نبودن، الآن چیزی از صنعت گیم به جز چهارتا دموی تکنیکی گرافیکی وجود نداشت.

تشکر از نویسنده ی مقاله

[LICH KING]

در این که هر منتقدی نظر شخصی خودش رو داره هیچ شکی نیست.
اما دقت کنید که زمانی که میگن گیم اسپات سختگیرانه نقد می کنه، یعنی کل مجموعه سخت گیره. حالا شاید با خودتون بگید که یه منتقد تفکراتش فرق می کنه. درسته! اما در نظر داشته باشین که سردبیر فلان سایت یا مجله، تحریریه جذب می کنه و در این بین اون استانداردی که از اول اون رو پایه گذاری کردن رو در جذب افراد مدنظر می گیرن. آرشیوشون رو چک می کنن و اون هایی رو انتخاب می کنن که دست و دل باز نباشن. این دلیلیه که گیم اسپات همیشه سخت گیر بوده(حالا بوده زمانی که سخت گیرانه عمل نکرده و اون به عملکرد بسیار خوب بازی بر می گرده که دست منتقد رو می بنده)
در وجه دوم، فکر نکنید رسانه ای مثل گیم اسپات نویسنده های دورکار داره (هرچند نویسنده های دورکار امروز ایران جز اصلی محافل گیم هستن) ولی در مجلات یا سایت های خارجی معتیر و یا حتی نشریه های فعلی ایرن(که دو تا شون الان متسافانه در قبرستان هستند) نویسنده ها در دفتر کارشون خیلی در خصوص بازی بحث می کنن. حتی پیش میاد که همه با هم تجربه می کنن عنوان رو تا دید کامل تری داشته باشن ولی نظر نهایی رو اون منتقد اصلی میده که به طبع از طرف همکاراش، نداهایی به گوشش خورده و اینطوریه که یه نشریه دید خودش رو از ابتدا ثابت و پایدار می کنه

[badkid]

در این که هر منتقدی نظر شخصی خودش رو داره هیچ شکی نیست.
اما دقت کنید که زمانی که میگن گیم اسپات سختگیرانه نقد می کنه، یعنی کل مجموعه سخت گیره. حالا شاید با خودتون بگید که یه منتقد تفکراتش فرق می کنه. درسته! اما در نظر داشته باشین که سردبیر فلان سایت یا مجله، تحریریه جذب می کنه و در این بین اون استانداردی که از اول اون رو پایه گذاری کردن رو در جذب افراد مدنظر می گیرن. آرشیوشون رو چک می کنن و اون هایی رو انتخاب می کنن که دست و دل باز نباشن. این دلیلیه که گیم اسپات همیشه سخت گیر بوده(حالا بوده زمانی که سخت گیرانه عمل نکرده و اون به عملکرد بسیار خوب بازی بر می گرده که دست منتقد رو می بنده)
در وجه دوم، فکر نکنید رسانه ای مثل گیم اسپات نویسنده های دورکار داره (هرچند نویسنده های دورکار امروز ایران جز اصلی محافل گیم هستن) ولی در مجلات یا سایت های خارجی معتیر و یا حتی نشریه های فعلی ایرن(که دو تا شون الان متسافانه در قبرستان هستند) نویسنده ها در دفتر کارشون خیلی در خصوص بازی بحث می کنن. حتی پیش میاد که همه با هم تجربه می کنن عنوان رو تا دید کامل تری داشته باشن ولی نظر نهایی رو اون منتقد اصلی میده که به طبع از طرف همکاراش، نداهایی به گوشش خورده و اینطوریه که یه نشریه دید خودش رو از ابتدا ثابت و پایدار می کنه

با تشکر از اقای رضایی عزیز بابت بازدید.
مورد اول عرض کنم که قطعا مدیریت و شاخص های انتخاب تحریریه حالت کلیه یک تیم را تعریف میکنند.اما بحث این جاست که استانداردهای گفته شده لزوما سخت گیری سادیسم وار نیست و کاملا منطقی اند.بازیهایی که علاوه بر هوشمندانه بودن،سرگرم کننده نیز باشند.(عموما بازیها با رعایت این دو مورد نمرات خوبی را دریافت کرده اند)
و مورد دوم در رابطه دورکار نبودن Gamespotاست که کاملا درست است اما نقد های صورت گرفته کاملا مستقل شکل میگیرند،به طوری که دوستان و همکاران تا موقع انتشار آنلاین از نمره داده شده خبری ندارند.ما فضای دوستانه و غیر رسمی،که در فضای صنایع کامپیوتر دنیا رایج است،این فرصت را میدهد تا در مورد نمره داده شده اعضای گروه صحبت کنند و مورد بحث آن را قرار دهند.

[Last Warrior]

مقاله‌ی بسیار خوبی بود

بخش اول مقاله که به مقایسه صنعت فیلم و بازی پرداختید جالب بود، البته تفاوت‌هایی هم وجود داره که خودتون هم به مواردی اشاره کردید. شاید بشه گفت سینما گستره بیشتری از نظر سنی و یا حتی کمی( تعدادمخاطب) نسبت به گیم برخورداره( کمی سهل الوصول تر هم هست) علاوه بر این توی صنعت فیلم تجارت خیلی اهمیت داره، البته توی گیم هم مبحث تجاری کم اهمیت نیست بخصوص برای شرکت‌های بزرگ، ولی توی سینما شرکت‌ها با دونستن ذائقه‌ی اکثریت مردم و به کاربردن المان‌هایی جذاب، مثل اشاره خودتون به بازیگران و یا جلوه های ویژه و ... در بعضی فیلم ها گاهی سود دهی رو تضمین میکنند. این وسط ممکنه جنبه هنری اثر رو هم بهش کم توجه بشن و جنبه اقتصادی رو به اون ارجحیت بدن، حالا منتقد در مورد این فیلم‌ها هر چقدر هم که زورش رو بزنه باز شاید صداش اونقدر به جایی نرسه( به جز افرادی که این نظرات رو دنبال میکنن) و اکثریت و عامه مردم ترجیح بدن که فیلم رو ببینن، بخصوص اگه فیلم دنباله دار هم باشه و قبلیاش موفق. 

در بازی‌ها هم گاهی این مسئله پیش میاد، بخصوص در بازی‌های دنباله‌دار که طرفدارانی برای خودشون دارن ممکنه با افت بازی هم باز طرفداران به سمت اون بازی برن.یه نکته ای هم هست که هدف گذاری بعضی فیلمها فقط برای گیشه هست و جنبه هنری امکان داره براشون اهمیت چندانی نداشته باشه( مثل فیلم‌هایی که کلشون فقط جلوه‌های ویژه هست، نه داستانی نه بازیگری خوبی نه ...) ولی به نظرم توی بازی‌سازی جنبه هنری و پرداخت دقیقی یک بازی در تمام بخش‌ها، خودش میتونه تا حد زیادی موفقیت اقتصادی اون رو هم تامین کنه(البته تبلیغات هم مهمه)، بعضی از بازیهای دنباله دار هم نون گذشته خوبشون رو میخورن در حالیکه ممکنه اونقدرها از جنبه هنری به اون گذشته‌ها نزدیک نباشن.

درباره‌ی منتقد و نقدها یه نکته‌ای که وجود داره اینه که بعضی اوقات فقط اون نمره بد و یا نگاه منفی دیده میشه، ولی به نظرم بهتره نظرات یک منتقد کامل خونده بشه تا دلیل این نگاه هم مشخص بشه، البته این وسط نباید برداشت شخصی رو هم فراموش کرد، بالاخره هر فردی ( اعم از منتقد و ...) برداشت شخصی خودش رو از یک اثر داره و ممکنه دلایلیش برای افراد دیگه چندان قابل قبول نباشه، در هر حال نظرات و برداشت‌ها از یک اثر میتونه خیلی متفاوت باشه و گاهی قانع کننده برای مخاطبان و گاهی هم نه . موردی هم که هست اینه که بهتره  نظرات افراد ( بخصوص صاحب سبک ) رو در مورد یک اثر هنری دید و شنید و خوند و به نظرات هم احترام گذاشت، بخصوص اگه این نظر بدون جانب‌داری و با نگاه هنری داده شده باشه.

ممنون ازشما بابت مطلبی که قرار دادید
موفق باشید

[Tyrion]

مقاله‌ی بسیار بجا، مفید و خواندنی‌ای بود. با تشکر از نویسنده.

تقریباً با بیشتر نکاتی که تو مقاله عرض کردید موافقم. (به همین دلیل اعتبار زیادی دادم بهتون.) امّا اون قسمتی که گفتید یه‌جورایی صنعت سینما، مخاطباش به طور پیوسته افرادی عامه‌پسند شدند و هنر دوست نیستند، به نظرم اشتباهه. (مگه این‌که منظور چیز دیگه‌ای باشه) مقایسه سینما و گیم به‌نظرم کار غلطیه کلاً؛ توی صنعت سینما یهو یه فیلم میاد و در حالی که امتیازاتش چنگی به دل نمی‌زنه  شاهد فروش نجومی‌ش هستیم به ‌طوری که شاید تبدیل به یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های تاریخ هم بشه! نمونه‌اش رو همین چند ماه پیش دیدیم. ژوراسیک ورلد بی‌سروصدا اومد و توی گیشه رکورد عجیبی بجا گذاشت! (اگه اشتباه نکنم توی همین مدت کم فروش اونجرز رو هم پشت سر گذاشت و الان سومین فیلم پرفروش تاریخه) این درحالی بود که به هیچ وجه از سوی منتقدها تحسین نشده بود. اگه این اتفاق توی صنعت گیم رخ بده، کاملاً برعکسش رو شاهد هستیم. همونجور که توی مقاله هم گفتید، یه عنوان اسلوب لکنته‌ای مثل اوردر 1886 که قبل از انتشار بسیار تا بسیار زیر ذره‌بینِ سایت ها و عوام بود به دلیل کوبیده شدن توسط منتقدا فروش انچنانی‌ای نمی‌کنه. جالب این‌جاست که توی همون بازه‌ی زمانی یه عنوان هاردکور پسند مثل بلادبورن میاد و چندین برابر اوردر فروش می‌کنه. و این در حالیهکه قبل از اون فقط یه تعداد معدود که صرفاً طرفدارای میازاکی و کارهاش بودند، اخبار بازی رو دنبال می‌کردند. این نشون دهنده اینه که کسی که بخواد بازی کنه ذائقه‌اش مطمئناً با فیلم دیدنش فرق می‌کنه. بازیباز دنبال یه تجربه‌ی یونیک هست که بتونه بیشترین لذت رو ازش ببره. و از اونجایی که بیشتر گیمرها دنبال‌کننده‌ی اخبار بازی‌ها هستند امتیازات‌ـش رو هم در نهایت می‌بینند که این امتیازها می‌شن یکی از عوامل اصلی خرید اون بازی براشون. (مثال هم زدم؛ اوردر و بلادبورن...) امّا برای فیلم دیدن مطمئناً اینجوری نیست! کسی که می‌ره سینما، صرفاً برای یه سرگرمی کاذب چند ساعته میره. روی پرده سینما مردم دنبال جلوه‌های ویژه خفن و بازیگرای معروف هستند (حالا بماند که یه فیلمی مثل اونجرز نصف فروشش بخاطر اون خانم خوشگله بود که موهاش طلاییه. :دی)  بر فرض مثال، خود من وقتی که بخام برم سینما اصلی‌ترین دلیلش اینه برم سرگرم بشم توش! حالا من ترجیح میدم یه چیزی رو ببینم که جلوه‌های ویژه‌اش فولانه و با کیفیت پرده سینماییش ذوق مرگش می‌شم! (فروش فیلم‌ها نشون میده اکثریت اینجورین!) توی سینما دنبال یه فیلم مثل اینتراستلار یا اینسپشن نیستم که موقع دیدنش تئوری برا خودم حل کنم! خلاصه بگم فروش و ذائقه‌ی مردم توی گیم و سینما تفاوتای بسیار زیادی داره. خیلی کم پیش‌ میاد که یه فیلم فروش آنچنانی کنه و از نظر منتقدا هم شاهکار باشه؛ حالا استثناءهایی هم هستن به هر حال که جزو همون دسته‌‌ی «خیلی کم پیش میاد» حساب میشن مثل تایتانیک یا شوالیه‌ی تاریکیِ نولان. فروش بازی‌هایی مثل کال آو دیوتی یا اساسین کرید هم بخاطر این نیست که مردم از چشم و ابروی اکتی یا یوبی خوششون میاد! نه، بخاطر اینه که پیشینه‌ی این دسته از بازی‌ها فروششون رو تضمین کرده. الان از یه نفر که به هیچ وجه پیگیر گیم نیست بپرسید کال آو دیوتی چیه مطمئناً میدونه (ایضاً اساسین). همین هم باعث شده از لحاظ فروش، تضمین بشن...

در مورد امتیازات گیم‌اسپات که برای بعضی‌ها عجیبُ غریب به نظر میاد هم بگم این نوع امتیاز دادن نه به منتقد برمیگرده نه پدر کشتگیِ عوامل سایت با سازنده‌ی یه بازی؛ توی گیم اسپات برای نمره دادن یه معیار هست که منتقدا اون رو می‌دونند و بر اساسش نمره میدن. همین.

موفق و موید باشیم.

[LICH KING]

در این که هر منتقدی نظر شخصی خودش رو داره هیچ شکی نیست.
اما دقت کنید که زمانی که میگن گیم اسپات سختگیرانه نقد می کنه، یعنی کل مجموعه سخت گیره. حالا شاید با خودتون بگید که یه منتقد تفکراتش فرق می کنه. درسته! اما در نظر داشته باشین که سردبیر فلان سایت یا مجله، تحریریه جذب می کنه و در این بین اون استانداردی که از اول اون رو پایه گذاری کردن رو در جذب افراد مدنظر می گیرن. آرشیوشون رو چک می کنن و اون هایی رو انتخاب می کنن که دست و دل باز نباشن. این دلیلیه که گیم اسپات همیشه سخت گیر بوده(حالا بوده زمانی که سخت گیرانه عمل نکرده و اون به عملکرد بسیار خوب بازی بر می گرده که دست منتقد رو می بنده)
در وجه دوم، فکر نکنید رسانه ای مثل گیم اسپات نویسنده های دورکار داره (هرچند نویسنده های دورکار امروز ایران جز اصلی محافل گیم هستن) ولی در مجلات یا سایت های خارجی معتیر و یا حتی نشریه های فعلی ایرن(که دو تا شون الان متسافانه در قبرستان هستند) نویسنده ها در دفتر کارشون خیلی در خصوص بازی بحث می کنن. حتی پیش میاد که همه با هم تجربه می کنن عنوان رو تا دید کامل تری داشته باشن ولی نظر نهایی رو اون منتقد اصلی میده که به طبع از طرف همکاراش، نداهایی به گوشش خورده و اینطوریه که یه نشریه دید خودش رو از ابتدا ثابت و پایدار می کنه

با تشکر از اقای رضایی عزیز بابت بازدید.
مورد اول عرض کنم که قطعا مدیریت و شاخص های انتخاب تحریریه حالت کلیه یک تیم را تعریف میکنند.اما بحث این جاست که استانداردهای گفته شده لزوما سخت گیری سادیسم وار نیست و کاملا منطقی اند.بازیهایی که علاوه بر هوشمندانه بودن،سرگرم کننده نیز باشند.(عموما بازیها با رعایت این دو مورد نمرات خوبی را دریافت کرده اند)
و مورد دوم در رابطه دورکار نبودن Gamespotاست که کاملا درست است اما نقد های صورت گرفته کاملا مستقل شکل میگیرند،به طوری که دوستان و همکاران تا موقع انتشار آنلاین از نمره داده شده خبری ندارند.ما فضای دوستانه و غیر رسمی،که در فضای صنایع کامپیوتر دنیا رایج است،این فرصت را میدهد تا در مورد نمره داده شده اعضای گروه صحبت کنند و مورد بحث آن را قرار دهند.

حرفتون رو قبوا دارم اما:
این مورد برای همه صدق نمی کنه. تعابیر مختلفی از محل کار یک نشریه هست. این بستگی به خودن نشریه داره که تصمیم بگیره نقد چگونه باشه. و این که نویسنده مستقل بشینه دید خودش رو نسبت به یک بازی بنویسه، بیشتر معطوف به Exclusive Review ها(تحویل زودتر نقد ها از جانب سازندگان به محافل مشهور برای کسب اعتبار) هستش که بهتره جدای از سایرین نقد ها صورت بگیره. چون پای تعهد وسطه. اما برای بقیه اونطوری که من به واسطه برخی از دوستان خارج از کشور شناخت دارم و همینطور تجربیاتی هم در این ضمینه در ایران دارم، بین نویسنده ها تعامل شدیدی برقراره.
البته باید بحث ایران از قضیه فاکتور گرفته بشه که قضیه کمی جای بحث داره. و شاید حتی در چند هزار کلمه هم نگنجه