روزی روزگاری: انجمن برادران قاتل | نقد و برسی بازی Assassin Creed Brotherhood

[The Last King On The Earth]

روزی روزگاری، جوانی سر به هوا و خوش گذرانی در دل تاریکی شهر رم، همانند عقابی زخم خورده زندگی می کرد. روز و شب خود را در ساختمان های سر به فلک کشیده، می گذراند و شتبان می پرید و از این سو به آن سو می رفت، خوش می گذراند و غمی در دل خود جای نداده بود. شوخ طبع و در عین حال جدی بود. بی کس بود اما در قلبش خانواده ای داشت. جوان داستان ما، بدون خانواده پیشرفت کرد و بزرگ شد. از همان ابتدا که خانواده اش جلوی چشمان وی به دار آویخته شدند کینه ای بزرگ در دل وی به وجود آمد. به قصد انتقام خانوادۀ خویش، فنون رزمی را آموخت و لباس قشر قاتلان را به تن کرد. طولی نکشید که به عقاب دورۀ رنسانس معروف شد و هر گاه اسمی از او برده می شد، ترس در دل خاندان اشرافی و ستم گران بی رحم به وجود می آمد. سال ها گذشت، جوان داستان ما ستم گران را مجازات کرد و به بی عدالتی ها پایان بخشید. حال وی دیگر آن جوان خام و بی تجربه نیست! او پخته تر از گذشته شده است و با تجربیاتی که طی جوانی چندین و چند ساله خود کسب کرده بود، صاحب زندگی اشرافی و تجملاتی شده بود. جوان داستان ما، به طور کلی تغییر کرد اما کینه ای که در دل خود پرورانده بود از بین نرفت. وی تنها به قصد انتقام خانواده خویش چشمانش را نمی بست و همواره در تاریکی شب پیرو کیۀ خود می شد و زیر سلطۀ آن در می آمد.

Ezio Auditore نام عقاب زخمی داستان ماست. اکنون او علاوه بر اینکه صاحب یک زندگی اشرافی است بلکه سرپرستی انجمن براداران را بر عهده دارد. انجمنی که متشکل از انقلابیون مبارزی است که می کوشند کشور خود را از دست دشمنان نام آشنا خود یعنی تمپلار ها، نجات دهند. جدال اساسین ها یا به اصطلاح قاتلان با تمپلار ها به قرن ها پیش یا شاید هزار سال قبل بر می گردد. اولین حضور پر مؤثر قاتلان این سری در سومین جنگ صلیبی رخ داد. زمانی که در آفتاب سوزناک طاقت فرسا قسطنطنیه، Altair همواره مشغول بود هیچ بی عدالتی صورت نگیرید. کسی چه می داند! شاید قرن ها پیش از Altair، قاتلانی نیز وجود داشته اند که یک صدا برای عدالت می جنگیدند. کسانی که با یک شعار زندگی و با یک شعار چشم از جهان فرو می بستند... به نام عدالت، به نام آزادی...

نام: Assassin Creed Brother Hood

پلتفرم: PC، PS3، Xbox 360

ناشر: یوبی سافت

توسعه دهنده: یوبی‌سافت مونترال

تاریخ انتشار: نوامبر 2010 نسخۀ کنسولی، فوریه 2011 نسخه رایانه شخصی

مروری بر تاریخ چه این سری

در طی سالیان گذشته، Assassin Creed به نام آشنا برای بازی بازان بدل شده است. گیم پلی متنوع و داستانی ناب این بازی را ظرف مدت کمی به قله  موفقیت رساند. این سری با الگو برداری از یکی از IP های موفق یوبی سافت، یعنی پرنس آف پرشیا رونق یافت. این سری کار خود به خوبی آغاز کرد. پس از استراحتی 3 ساله یوبی سافت با نسخۀ دوم، بازگشت تا موفقیت های فراوانی را به دست آورد. Assassin Creed 2 با داستانی نو و ایده ای متفاوت تر پا به عرصۀ بازی سازی گذاشت. این عنوان با پیرو از داستان نسخۀ پیشن آغاز شد و پیش زمینه ای برای ورود شکوهمندانه نسخۀ Brother hood ایجاد کرد. Assassin Creed Brotherhood نیز همانند نسخۀ پیشین به سبب نوآوری و خلاقیت، خوش درخشید. پس از وقفه ای یک ساله یوبی سافت دست به کار شد که نسخه جدید را تحت عنوان Revelation توسعه دهد. این نسخه نتوانست درخشش دو نسخۀ پیشین را باری دیگر تکرار کند و شکست خورد. عده ای معتقد بودند که یوبی سافت وقت کافی برای ساخت این سری اختصاص نمی دهد. چنین موقع ای بود که چرخ دنده های شکست این سری به چرخش در آمد. سپس بر طبق سنت تازه یوبی سافت یک سال بعد نیز سومین نسخه از این سری روانه بازار شد و متاسفانه جدال پدر و پسر نتوانست این سری را به اوج برگرداند. طولی نکشید که نسخه چهارم در کنفرانس سونی در E3 2013 تحت عنوان Black Flag معرفی شد. Black Flag برای اولین بار این سری را از زیر سلطه کنسول های نسل هفتمی آزاد و شریکان تازه را جزء پلتفرم مقصد خود جذب کرد. Assassin Creed Black Flag توانست تا حدودی به اوج برگردد و موفق ظاهر شود.

سالی دیگر رسید، متاسفانه یوبی سافت با عنوان جدید خود نه تنها موفق نشد بلکه به چرخ دنده های شکست این سری سرعت بخشید. Assassin Creed Unity نیز به پیرو از سنت پیشنیان خود، ناموفق ظاهر شد و برای اولین بار طرفداران امید خود را برای به اوج برگشتن این سری از دست دادند. در همین حین تیمی دیگر مشغول ساخت نسخه جدید از این سری برای کنسول های نسل هفتمی بودند. Rogue عنوان این نسخه بود. این نسخه توانست فضای خالی بین دو نسخه سوم و Black Flag را پر کند و داستان دزدان دریایی را کامل کند، اما متاسفانه این نسخه نیز شکست خورد. Syndicate تا حدودی توانست جو تکراری این سری را در خود حفظ نکند و موفق ظاهر شود. اما بازم این نسخه نتوانست خواسته های طرفداران به طور کلی برطرف کند. دوقلو های قاتل این نسخه در زمان ویکتوریا لندن مشغول به اجرای عدالت بودند. زمانی که به انقلاب صنعت مشهور بود و به علت نزدیک بودن به زمان حال تا حدودی این سری را از اتمسفر اصلی خود دور کرده بود.

روایتی واقع گرایانه

مهم ترین عامل سرافرازی Assassin Creed Brotherhood، نحوۀ روایت داستان است. چراکه نحوه شخصیت پردازی و داستان سرایی به قدری زیبا و بی نقض بود که هنوز نام Ezio Auditore جزء بهترین شخصیت های تاریخ است. تنها عاملی که سبب شد چنین اتفاقی بی افتد همین نحوه پردازش به داستان بود. این بازی همانند نسخۀ دوم، از دو سناریو بهره می برد. یکی مربوط به زمان رنسانس و اتفاقات Ezio Auditore و دیگری مربوط به زمان حال و ماجراجویی Desmond است.

Assassin Creed 2 در اصل پیش زمینه ای بر داستان Brotherhood بود. اتفاقاتی که در Brotherhood رخ می دهد درست پس از پایان نسخۀ دوم شروع می شود. در پایان نسخه دوم شاهد این بودیم که Ezio همراه با عموی خود ماریو ادیتوره عازم شهر رم می شوند. در همین حین اتفاقاتی که برای آنان رخ می دهد موجب می شود که Ezio بالاجبار تصمیماتی بگیرد که برخلاف میل او است. از سوی دیگر در زمان حال Desmond، تصمیم می گیرد از آبسترگو فرار کند. زیرا بالاخره او پی می برد که آبسترگو برای رسیدن به اهداف خود، او را در این ماجراجویی همراهی می کنند. در واقع یکی از مهم ترین رکن داستان عنوان مذکور، مربوط به روایت Desmond است. چراکه وی تصمیماتی خواهد گرفت که جو و اتمسفر بازی را یک بار برای همیشه تغییر خواهد داد و کم کم پیش زمینه ای بر آینده این عنوان ایجاد خواهد کرد. (سعی کردیم تا حدودی از گویش داستان بازی بپرهیزیم)

داستان پردازی این نسخه بسیار هوشمندانه تر شده است. تصمیماتی که بازی بازان در حین انجام بازی می گیرند، به مقدار زیاد در شیوه چرخش داستان بازی بین Desmond و Ezio Auditore تأثیر می گذارد، اما هستۀ اصلی داستان تغییری نخواهد کرد. همچنین بعضی از مراحل فرعی بازی نقش چشم گیری در نحوه پیش روی روایت بازی دارد. 

روایت بازی همانند نسخه پیشین از صحنه ها و کاتسین های غمناک بهره می برد که مطئمنا در انتهای بازی احساسات بازی باز را جریحه دار می کند. همچنین داستان این عنوان یکی از درماتیک ترین صحنه های بازی های رایانه ای را به تصویر می کشد و می تواند بازی باز را در ژرفای مفصل بودن خود غرق کند. خوشبختانه بازی روایت کنگ و نامفهومی را به دوش نمی کشد و این نشان دهندۀ این است که سازندگان بازی به خوبی توانسته اند داستان این نسخه و نسخۀ دوم را با هم تلفیق کنند. در نسخه دوم، شیوه روایت بازی چندان چنگی به دل نمی زد، اما در این نسخه داستان پردازی بهبود زیادی یافته است و خالی از مشکلات بود. شخصیت پردازی بازی به نوبۀ خود سنگ تمام کاشته است! شیوه پرداختن به شخصیت ها بازی یک به یک با هم تفاوت دارند. گذشته از این مسائل Assassin Creed Brotherhood از لحاظ داستان سرایی بسیار عالی و موفق ظاهر شد و تواست به عنوان یک داستان حماسی در دل بازی بازان جای گیرد و کم کاری دیگر بخش ها را جبران کند.

"عدالت جویان شهر... این قاتلا حرفه ای"

Assassin Creed Brotherhood تغییر و تحولات زیادی نسبت به نسخه های قبلی دیده است. به جرعت می توان گفت شاید تنها چند درصد از گیم پلی بازی مربوط به نسخه های قبل باشد و بقیه به طور کلی تغییر یافته اند. Assassin Creed Brotherhood از هر لحاظ شما را سرگرم می کند! نمی خواهم صحبتی از مدت زمان گیم پلی بازی کنم، اما می توانم این مژده را دهم که این عنوان می تواند هفته ها شما را مجذوب خود کند. شاید از دید عده ای گیم پلی بازی مملو از خوشنت و خون ریزی باشد، چراکه به ندرت پی می آید صحنه ای بدون موارد ذکر شده در بازی به نمایش درآید.

یکی از دلایل موفقیت این سری، متنوع بودن گیم پلی است. در اولین نسخه از بازی گیم پلی تاز متولد شده، حس واقع گرایانه ای به بازی باز می داد. این گیم پلی در نسخه دوم به اوج خود رسید و طرفداران را سر جای خود میخ کوب کرد. تنوع و اتمسفر غیر تکراری که سازندگان برای گیم پلی در نظر گرفته بودند از همه لحاظ می توان عالی خطاب کرد! Assassin Creed Brotherhood در برخی از موارد یک سرو گردن از دو نسخه پیشین خود بالاتر است. بله، برخی موارد. چراکه المان های نسخه پیشین در نسخه به خوبی پیاده سازی نشده است.

سیستم مبارزات تن به تن و گروهی سرشار از تنوع شده است. سیستم آب و هوا بازی تا حدودی در مبارزات گروهی کمک یار شما می شود. گفتیم که Ezio سرپرست انجمن قاتلان است. یکی از ویژگی هایی که برای اولین بار در این نسخه خلق شده، احظار برادران قاتل است. شما می توانید در مکان های مخصوص این قاتلان را آموزش داده و توانایی فیزیکی آن ها را افزایش دهید.

Assassin Creed Brotherhood، عنوانی است که هر کجا و هر زمان در بازی باعث ترشح آندرنالین در خون شما می شود. گرچه هر از گاهی نیز این آندرنالین دچار سراشیبی و افت شدید می شود، البته در زمان معینی. تصور کنید در یکی از شب های معروف رم، دید کمی از محیط دارید و در همین حین باران نیز شروع به بارش می کند. سربازانی از راه می رسند و شما بی خبرید، وقتی از پشت سر به شما حمله ور می شوند، ناگهان هیجان شما را در بر می گیرد و مثل همیشه اشتیاقتان بیشتر می شود که سربازان را از بین ببرید. ولی همین اتفاق اگر در روز روشن و بدون بارندگی برای شما رخ دهد، هیچ علاقه ای به مبارزه با آنان ندارید. 

یکی از چالش برانگیز ترین مأموریت های بازی، قسمت مخفی کاری است. دو راه در پیش و روی شماست: مبارزه رودرو و مخفی کاری. می توانید هر کدام را به میل خود انتخاب کنید. اگرچه فقط در برخی از مراحل می توانید نحوه پیش روی بازی را هر ور که دوست دارید انتخاب کنید، و در بقیه مراحل بالاجبار مجبور می شوید پیرو راهنمایی بازی شوید. مطمئنا این ویژگی ها به مقدار زیاد به هیجاب بازی می افزاید. 

یوبی سافت بیشتر محبوبیت های Assassin Creed Brotherhood را مدیون بخش چند نفره است. چراکه برای اولین بار در این سری، این نسخه میزبان بخش چند نفره بود که می توان به حرعت گفت به لذت بازی آن هم به مقدار بسیار زیاد اضافه می کند. واقعا نمی توان اوج لذت بخش چند نفره را در چندین یا ده ها خط وصف کرد! باید خود بازی باز به تجربۀ آن بپردازد تا به حرف بنده پی ببرد! بدون شک  گیم پلی بازی جزئیات گرایی زیادی را داراست که برای وصف آن ها به کلمات زیادی نیاز است.

گذشته از این مسائل متاسفانه گیم پلی بازی دارای ضعف هایی است که هر از گاهی خشم بازی بازان را شعله ور می کند. باگ های موجود در بازی بسیار زیاد هستند و هر موقع و هرجا به سراغ بازی باز می آیند. علاوه بر باگ ها، ساده بودن مبارزات بازی که در نسخۀ دوم نیز وجود داشت به مقدار بسیار از لذت بازی می کاهد. یکی دیگر از مشکلات، که نه می توان به عنوان مشکل حساب کرد نه مزیت بازی، خوب بدل نکردن ضربات است، هر از گاهی که بازی باز می خواهد ضربات دشمنان را بدل کند این اتفاق رخ نمی دهد، البته شایان ذکر است که از قبل نیز این مشکل در نسخۀ آغازین سری نیز وجود داشت.

در ابتدا شاید بیش از هرچیز دیگری، گرافیک زیبا و چشم نواز بازی بازیکن را شیفته خود کند، اما به شما پیشنهاد می کنم که در همان آغاز کار با کمی تمرکز، تمامی فنون و حرکات مختلف را فرا بگیرید. چرا که رفته رفته متوجه می شوید که در این بازی شیوه مبارزه شما از هرنکته دیگری مهم تر خواهد بود.

متاسفانه گیم پلی بازی نتواسنت محبوبیت های نسخه پیشین را دوباره تکرار کند، نمی گوییم که گیم پلی نسبت به نسخه پیشین افت کرده است! همانطور که گفتیم المان های موفقیت نسخه پیشین در این نسخه به خوبی پیاده سازی نشده است و این سبب شده است که این عنوان یک سر و گردن از نسخه دوم پایین تر باشد.

"این عقاب را چه کسی شکار خواهد کرد؟ قاعدا هیچ کس..."

موتور گرافیکی  Anvil که اختصاص ساخت این سری می باشد، در آن سال توانست گرافیکی خلق کند که برخلاف رقبای خود، یک سر و گردن از تمامی آنان بالاتر بود. البته موتور مذکر شده در نسخه دوم این سری نتوانست گرافیک خوبی را ارائه دهد و به همین دلیل بسیاری از متقدان این مورد را یکی از ضعف های این بازی خطاب کردند. Brotherhood نیز از چنین قاعده ای مستثنی نیست، اما یک سر و گردن از نسخه های پیشین بالاتر است و جهشی انقلابی در گرافیک این مجموعه فرا بگیرد.

Assassin Creed Brotherhood واقعا پیشرفت بسیار خوبی در گرافیک داشته است! به جرعت می توان گفت موتور گرافیکی Anvil به خوبی از دست طراحی محیط و مراحل بازی آمده است. اما نورپردازی محیط هیچ رنگ و بویی از نسخه قبلی به خود ندیده است و یکی از ضعف های این نسخه را به دوش می کشد. اگرچه نورپردازی از تکنیک HDR به کار رفته است اما در مقایسه با سایر عناوین سال 2010، بسیار ضعیف کار شده است.

و اما بزرگ ترین مشکل این سری که تاکنون نیز بر دوش آنان است. درست حدس زدید! در مورد افت فریم صحبت می کنیم. این مشکل در همان ابتدای ساخت اولین نسخه، به وجود آمد و به عنوان یک مرض بدون علاج به جمع مشکلات این سری پیوست. متاسفانه در هر سه پلتفرم مقصد بازی، افت فریم مشاهده می شود ضمن آنکه کنسول PS3 به مقدار بسیار زیاد از این سهم برخوردار است و Xbox 360 و PC به ترتیب به میزان کم از این مشکل برخوردارند.

صداگذاری برخلاف نسخه قبل از نو بازسازی شده است، با این حال از تنوع و کیفیت چندان زیادی برخوردار نیست. متاسفانه بازی، همان مسیقی دو نسخه پیشین را به دوش می کشد و اصلا دچار تغییر و تحولاتی نشده است! در کل نمی توان از مزایای این بخش چشم پوشی کرد چراکه وجود این بخش به لذت بازی افزوده است. صداگذاران بازی کار خود را به خوبی انجام داده اند، صدای شخصیت های اصلی بازی از جمله Ezio Auditore بسیار خوب درآمده است و آن حس خشم، غم و شادی را به بازی باز القا می کند. گذشته از این مسائل با توجه به ضعف های اندک این بخش می توان به راحتی از آنان چشم پوشی کرد.

یک پایان خوش آب و هوا

در آخر نیز می بایست گفت، با اوجه به مواردی که در نقد گفتیم، می توان گفت Assassin Creed Brotherhood یکی از جاه طلبانی ترین عناوین زمان خود بوده است. عنوانی که دقیقا همان چیزی است که می توان انتظار همه چیز را داشت. این عنوان توانست موفقیت های بسیار زیاد را ازآن خود کند و یک بار برای همیشه این سری را در دل بازی بازان، حماسه خطاب کند. یک اکشن ادونچر دیوانه بار که شما را در برابر سیل عظیم دشمنان های بازی قرار می دهد، احمقانه ولی سرگرم کننده، تمامی این موارد خصوصیات این عنوان هستند. اگر قصد دارید به زمان رنسانس برگردید و برای خود ماجراجویی رقم بزنید، این عنوان را از دست ندهید! بدون شک اگر به اوج لذت و هیجان بازی برسید در می یابید که اتمسفر بازی تک است و در هیچ بازی هم سبکی حس نمی شود.

Assassin Creed Brotherhood آخرین موفقیت های این سری را رقم زد و پس از آن دیگر خبری از چنین عنوانی نبود! عنوانی که همگان را به وجد آورد و با داستان سرایی خود به چرخش چرخ دنده های موفقیت افزود. این نسخه پیش زمینه ای بر پایان شخصیت محبوب همگان بود. در این نسخه Ezio Auditore به اوج قدرت و محبوبیت خود رسید و پسا آن پا به پیر شدن گذاشت. این شخصیت در ماجراحویی تازه خود یک بار برای همیشه به ماجراجویی Altair و خود خاتمه داد.

"Ezio Auditore: به هدف های بزرگ بنگر و دنبال آن ها باش، تا بزرگ به نظر برسی..."

+ گرافیکی نسبتا خوب                                                                          7.5                                                         - وجود باگ 

+ گیم پلی جذاب                                                                                                                                                - افت فریم

+ داستان سرایی عالی                                                                                                                                       - موسیقی تکراری

نقد و برسی بر اساس نسخه PS3 نوشته شده است.

[سجاد محمدی پور]

سلام به آقا حسین عزیز...

الحق نقد زیبایی بود. با اینکه تا امروز چندین و چندبار مقالاتی رو در مورد این بازی و سری‌های قبلی اون مطالعه‌ کردم، اما نشد که با خوندن مقدمه، مقاله رو بیخیال شم. نکته‌ی بعدی در مورد زیبایی این مقاله هست که باید بگم با رعایت اصول نگارشی (تا حدودی) تونستید یه مقاله‌ی تر و تمیز ارائه بدین. محتوای مقاله هم اطلاعات جامعی رو شامل می‌شد و از این نظر هم میشه گفت خوب عمل کردید. در کل بغیر از چند مورد کوچک و یک سری ایرادات، مشکل دیگه‌ای به چشم نمیاد و رضایت یک خواننده رو به راحتی جلب می‌کنه... خلاصه خسته نباشید و امیدوارم بازهم از شما مقاله بخونیم...

موفق باشید

[mohamad edzio]

بهترین نسخه از این سری.خیلی خاطره دارم باهاش.من تو pc اون موقع بازی میکردم با این که با تنظیمات low بازی میکردم(به دلیل سیستم دو زاریم)باز هم از گرافیک بازی لذت میبردم.خیلی هیجان داره این نسخش. بعضی بازیا تو فرانچایزاشون دیگه تکرار نمیشن.
مثل این نسخه.این عکس اخری چقدر زیباس.دستت درد نکنه داداش.

[Dark Vampire]

بهترین ACکه بیشترین وقتم رو براش گذاشتم
شاید 30بار رو PCتموم کرده باشمش و در آخر روی xbox360گلدش کردم اچیومنتاشو گرفتم

[Moien_fr]

من این نسخه رو روی xbox 360 بازی کرده بودم و کوچیک ترین افت فریمی نداشت.