08-27-2015, 03:13 AM
مقاله‌ی بسیار بجا، مفید و خواندنی‌ای بود. با تشکر از نویسنده.
تقریباً با بیشتر نکاتی که تو مقاله عرض کردید موافقم. (به همین دلیل اعتبار زیادی دادم بهتون.) امّا اون قسمتی که گفتید یه‌جورایی صنعت سینما، مخاطباش به طور پیوسته افرادی عامه‌پسند شدند و هنر دوست نیستند، به نظرم اشتباهه. (مگه اینکه منظور چیز دیگه‌ای باشه) مقایسه سینما و گیم به‌نظرم کار غلطیه کلاً؛ توی صنعت سینما یهو یه فیلم میاد و در حالی که امتیازاتش چنگی به دل نمی‌زنه شاهد فروش نجومی‌ش هستیم به طوری که شاید تبدیل به یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های تاریخ هم بشه! نمونه‌اش رو همین چند ماه پیش دیدیم. ژوراسیک ورلد بی‌سروصدا اومد و توی گیشه رکورد عجیبی بجا گذاشت! (اگه اشتباه نکنم توی همین مدت کم فروش اونجرز رو هم پشت سر گذاشت و الان سومین فیلم پرفروش تاریخه) این درحالی بود که به هیچ وجه از سوی منتقدها تحسین نشده بود. اگه این اتفاق توی صنعت گیم رخ بده، کاملاً برعکسش رو شاهد هستیم. همونجور که توی مقاله هم گفتید، یه عنوان اسلوب لکنته‌ای مثل اوردر 1886 که قبل از انتشار بسیار تا بسیار زیر ذره‌بینِ سایت ها و عوام بود به دلیل کوبیده شدن توسط منتقدا فروش انچنانی‌ای نمی‌کنه. جالب این‌جاست که توی همون بازه‌ی زمانی یه عنوان هاردکور پسند مثل بلادبورن میاد و چندین برابر اوردر فروش می‌کنه. و این در حالیهکه قبل از اون فقط یه تعداد معدود که صرفاً طرفدارای میازاکی و کارهاش بودند، اخبار بازی رو دنبال می‌کردند. این نشون دهنده اینه که کسی که بخواد بازی کنه ذائقه‌اش مطمئناً با فیلم دیدنش فرق می‌کنه. بازیباز دنبال یه تجربه‌ی یونیک هست که بتونه بیشترین لذت رو ازش ببره. و از اونجایی که بیشتر گیمرها دنبال‌کننده‌ی اخبار بازی‌ها هستند امتیازات‌ـش رو هم در نهایت می‌بینند که این امتیازها میشن یکی از عوامل اصلی خرید اون بازی براشون. (مثال هم زدم؛ اوردر و بلادبورن...) امّا برای فیلم دیدن مطمئناً اینجوری نیست! کسی که میره سینما، صرفاً برای یه سرگرمی کاذب چند ساعته میره. روی پرده سینما مردم دنبال جلوه‌های ویژه خفن و بازیگرای معروف هستند (حالا بماند که یه فیلمی مثل اونجرز نصف فروشش بخاطر اون خانم خوشگله بود که موهاش طلاییه. :دی) بر فرض مثال، خود من وقتی که بخام برم سینما اصلی‌ترین دلیلش اینه برم سرگرم بشم توش! حالا من ترجیح میدم یه چیزی رو ببینم که جلوه‌های ویژه‌اش فولانه و با کیفیت پرده سینماییش ذوق مرگش می‌شم! (فروش فیلم‌ها نشون میده اکثریت اینجورین!) توی سینما دنبال یه فیلم مثل اینتراستلار یا اینسپشن نیستم که موقع دیدنش تئوری برا خودم حل کنم! خلاصه بگم فروش و ذائقه‌ی مردم توی گیم و سینما تفاوتای بسیار زیادی داره. خیلی کم پیش میاد که یه فیلم فروش آنچنانی کنه و از نظر منتقدا هم شاهکار باشه؛ حالا استثناءهایی هم هستن به هر حال که جزو همون دسته‌‌ی «خیلی کم پیش میاد» حساب میشن مثل تایتانیک یا شوالیه‌ی تاریکیِ نولان. فروش بازی‌هایی مثل کال آو دیوتی یا اساسین کرید هم بخاطر این نیست که مردم از چشم و ابروی اکتی یا یوبی خوششون میاد! نه، بخاطر اینه که پیشینه‌ی این دسته از بازی‌ها فروششون رو تضمین کرده. الان از یه نفر که به هیچ وجه پیگیر گیم نیست بپرسید کال آو دیوتی چیه مطمئناً میدونه (ایضاً اساسین). همین هم باعث شده از لحاظ فروش، تضمین بشن...
در مورد امتیازات گیم‌اسپات که برای بعضی‌ها عجیبُ غریب به نظر میاد هم بگم این نوع امتیاز دادن نه به منتقد برمیگرده نه پدر کشتگیِ عوامل سایت با سازنده‌ی یه بازی؛ توی گیم اسپات برای نمره دادن یه معیار هست که منتقدا اون رو می‌دونند و بر اساسش نمره میدن. همین.
موفق و موید باشیم.
تقریباً با بیشتر نکاتی که تو مقاله عرض کردید موافقم. (به همین دلیل اعتبار زیادی دادم بهتون.) امّا اون قسمتی که گفتید یه‌جورایی صنعت سینما، مخاطباش به طور پیوسته افرادی عامه‌پسند شدند و هنر دوست نیستند، به نظرم اشتباهه. (مگه اینکه منظور چیز دیگه‌ای باشه) مقایسه سینما و گیم به‌نظرم کار غلطیه کلاً؛ توی صنعت سینما یهو یه فیلم میاد و در حالی که امتیازاتش چنگی به دل نمی‌زنه شاهد فروش نجومی‌ش هستیم به طوری که شاید تبدیل به یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های تاریخ هم بشه! نمونه‌اش رو همین چند ماه پیش دیدیم. ژوراسیک ورلد بی‌سروصدا اومد و توی گیشه رکورد عجیبی بجا گذاشت! (اگه اشتباه نکنم توی همین مدت کم فروش اونجرز رو هم پشت سر گذاشت و الان سومین فیلم پرفروش تاریخه) این درحالی بود که به هیچ وجه از سوی منتقدها تحسین نشده بود. اگه این اتفاق توی صنعت گیم رخ بده، کاملاً برعکسش رو شاهد هستیم. همونجور که توی مقاله هم گفتید، یه عنوان اسلوب لکنته‌ای مثل اوردر 1886 که قبل از انتشار بسیار تا بسیار زیر ذره‌بینِ سایت ها و عوام بود به دلیل کوبیده شدن توسط منتقدا فروش انچنانی‌ای نمی‌کنه. جالب این‌جاست که توی همون بازه‌ی زمانی یه عنوان هاردکور پسند مثل بلادبورن میاد و چندین برابر اوردر فروش می‌کنه. و این در حالیهکه قبل از اون فقط یه تعداد معدود که صرفاً طرفدارای میازاکی و کارهاش بودند، اخبار بازی رو دنبال می‌کردند. این نشون دهنده اینه که کسی که بخواد بازی کنه ذائقه‌اش مطمئناً با فیلم دیدنش فرق می‌کنه. بازیباز دنبال یه تجربه‌ی یونیک هست که بتونه بیشترین لذت رو ازش ببره. و از اونجایی که بیشتر گیمرها دنبال‌کننده‌ی اخبار بازی‌ها هستند امتیازات‌ـش رو هم در نهایت می‌بینند که این امتیازها میشن یکی از عوامل اصلی خرید اون بازی براشون. (مثال هم زدم؛ اوردر و بلادبورن...) امّا برای فیلم دیدن مطمئناً اینجوری نیست! کسی که میره سینما، صرفاً برای یه سرگرمی کاذب چند ساعته میره. روی پرده سینما مردم دنبال جلوه‌های ویژه خفن و بازیگرای معروف هستند (حالا بماند که یه فیلمی مثل اونجرز نصف فروشش بخاطر اون خانم خوشگله بود که موهاش طلاییه. :دی) بر فرض مثال، خود من وقتی که بخام برم سینما اصلی‌ترین دلیلش اینه برم سرگرم بشم توش! حالا من ترجیح میدم یه چیزی رو ببینم که جلوه‌های ویژه‌اش فولانه و با کیفیت پرده سینماییش ذوق مرگش می‌شم! (فروش فیلم‌ها نشون میده اکثریت اینجورین!) توی سینما دنبال یه فیلم مثل اینتراستلار یا اینسپشن نیستم که موقع دیدنش تئوری برا خودم حل کنم! خلاصه بگم فروش و ذائقه‌ی مردم توی گیم و سینما تفاوتای بسیار زیادی داره. خیلی کم پیش میاد که یه فیلم فروش آنچنانی کنه و از نظر منتقدا هم شاهکار باشه؛ حالا استثناءهایی هم هستن به هر حال که جزو همون دسته‌‌ی «خیلی کم پیش میاد» حساب میشن مثل تایتانیک یا شوالیه‌ی تاریکیِ نولان. فروش بازی‌هایی مثل کال آو دیوتی یا اساسین کرید هم بخاطر این نیست که مردم از چشم و ابروی اکتی یا یوبی خوششون میاد! نه، بخاطر اینه که پیشینه‌ی این دسته از بازی‌ها فروششون رو تضمین کرده. الان از یه نفر که به هیچ وجه پیگیر گیم نیست بپرسید کال آو دیوتی چیه مطمئناً میدونه (ایضاً اساسین). همین هم باعث شده از لحاظ فروش، تضمین بشن...
در مورد امتیازات گیم‌اسپات که برای بعضی‌ها عجیبُ غریب به نظر میاد هم بگم این نوع امتیاز دادن نه به منتقد برمیگرده نه پدر کشتگیِ عوامل سایت با سازنده‌ی یه بازی؛ توی گیم اسپات برای نمره دادن یه معیار هست که منتقدا اون رو می‌دونند و بر اساسش نمره میدن. همین.
موفق و موید باشیم.